czemu życie jest tak bardzo niesprawiedliwe?

Całe życie mam pod górkę, o wszystko co dla innych było oczywistością ja musiałam walczyć. Teraz los mi kopa z którego nie moge się podnieść. Dwa tyg temu urodziłam synka w 26tc, niestety zmarł . Synek planowany, dlugo wyczekiwany, ciąża przebiegala wzorowo, czulam sie super, synek był zdrowy. Dbalam o siebie, nie dzwigalam, Niestety zaden lekarz nie wykryl skracajacej szyjki. Mam 3 kolezanki ,które sa w ciąży mniej wiecej na tym etapie co ja, dwie z nich w ciazach z wpadki. Beczaly jak sie dowiedziały o ciąży, pracują fizycznie po kilkanascie godzin, nie dbaja o siebie. Znajac życie one urodza te dzieci a ja bede swojego wyczekiwanego aniołka odwiedzać na cmentarzu.

Współczuję.

Wiesz o tym że praca fizyczna jest "zdrowa"dla organizmu.Znam taką kobietę co urodziła 4 zdrowych dzieci i pracowała do końca zawodowo (nie w biurze),wszyscy się dziwili że tak może.Ainna wychuchana i wypieszczona dzidzia cały czas na L4 i urodziła cherlaka co cały czas choruje i nie wiadoma co z tego wyrośnie

Autorko bardzo Ci współczuję. Zycie jest niesprawiedliwe i nic nie poradzimy. Ja stracilam rodzicow jako dziecko, potem rodzine zastepcza, potem jedyna siostre, na koniec o mały włos a stracilabym dziecko -jest wczesniakiem. Teraz nie wiem czy nie chorym. Aż się boję myśleć co jeszcze może mnie spotkać. Mimo wszystko trzeba brnąć do przodu i przyjmować te ciosy bo takie jest życie. A to ze ktoś ma lepiej nijak nie wpłynie na to jak będzie u nas więc nie zazdrość bo to złe uczucie. Po coś cierpimy. Pewnie dowiemy się po śmierci. Albo nie. Ale to już nie będzie miało znaczenia.

Autorko, az mi sie lza zakrecila jak czytalam Twoj wpis. Nie wiem czemu zycie jest tak niesprawiedliwe, bardzo Ci wspolczuje i mam nadzieje ze i Ciebie wkoncu spotka cos dobrego.

To ja autorka- nie ,nie zazdroszczę innym ani też nie życzę nikomu źle. To że ja nie bede miec tego dziecka nie znaczy ze one nie powinny. Chodzilo mi o to ,ze czemu ten co bardzo by chciał nie ma a ktoś inny komu nie zależy ma. Mam 2letniego synka i on trzyma mnie przy życiu. Ostatnie dwa lata były najpiękniejsze w moim życiu, wszystko układało sie super. Może poprostu było za dobrze.