Jak wyjść z przegrywu?

Mam ok 20 lat, żadnych znajomych, przyjaciół, weekendy spędzam sama, sylwester oczywiście w domu przed kompem, w święta jedynie gdzieś wychodzę, ostatni raz jak porządnie z kimś gadałam to było chyba z pół roku temu.. Nie mam żadnych zdolności, talentów, nic nie umiem, niczego nie wiem, hobby też nie mam, tylko przed kompem lub smartfonem. Mam brzydką twarz, brzydkie włosy, rodzina posądza mnie o anoreksję, bo już tyle schudłam... A ile włosów mi wypadło to nawet nie liczę, łysa będę zaraz :o W dodatku jestem chora 10 razy w roku, mam problemy z kręgosłupem, alergię na wszystko itd itp Aha i mam zadyszkę po przebiegnięciu 5 metrów. Serio. :o

Krok 1 - odłączyć internet.

A co wtedy będę robić? :o

Zaczniesz zyc. Zyc naprawde, zyc w realu. Co prawda ,ajpierw przyjdzie ci sie zmierzyc z sama soba, potem wyjsc do ludzi (bo nie da sie siedziec samotnie w pokoju i patrzec na sciane). Ale dzieki temu sie uwolnisz od netu i od samotnosci.

chleptaj mi psisie

Dziewucho nie ma brzydkich są niezależne panie. Masz 20 lat i narzekasz. Życie przed tobą. Każdy ma jakiś dar. Każdy. Zacznij od dziś 1. Komputer tylko 2 h na początku bo jak odetniesz na stałe to możesz nie przeżyć. 2. Na kurs lub do szkoły marsz (nic na ten temat nie piszesz). Tam poznasz ludzi . Będziesz musiała się ubrać uczęszczać i jakiś maKE up a do tego podszkolisz się. Horyzonty poszerzysz. 3. Odnowić stare kontakty bo zdziczalas przed tym kapem. Na początku może to być rodzina (kuzynostwo) 4.weź się za porządki w domu (nie piszesz też o tym z kim mieszkasz) 5. Tyle lud*****oło chorych starych więc może wolontariat jakiś raz w tygodniu. Pamiętaj człowiek sam się skazuje na samotność. Więc wyjdź z tego domu.zostaw internet on ci życia nie ułoży. Do góry głową.

Wylacz kafeterie.

Skończyłam liceum, napisałam słabo maturę i nigdzie mnie nie przyjęli. Obecnie mieszkam sama w malutkim mieszkanku, pracuję i mam kasę tylko na internet. Żarcia prawie nie kupuję. Jak szaleć to szaleć :(

Ze wszystkim sobie poradzę poza tym, że nie mam przyjaciół :( Nie umiem rozmawiać z ludzmi, zagadywac do nich, izoluję się od wszystkich, bo nie mam wyczucia, czy ludziom zwisa czy ktoś się do nich przysiądzie, czy właśnie nie chcą ze mną gadać. Caly czas oczywiscie mam to wrazenie ze nikomu nie jestem potrzebna.

Up :(

Na kafe wszyscy jesteśmy przegrywami ;)

Kup sobie albo weź ze schroniska zwierzaka. Będziesz miała jakiś cel na początek a opieka nad takim bezdomniakiem jest bardzo absorbująca więc net ograniczysz no i będziesz miała towarzystwo.

Ale masz maturę więc może jakież zaoczne? A jak nie to popraw te maturę. Do dzieła. Nie jesteś głupia tylko zasiedzialas się w tym wirtualnym życiu. Wiele osób czuje się samotnych i niepotrzebnych. Nie alienuj się. Co z ludźmi z liceum przecież nie byłaś sama w klasie?

Mnie ludzie wkurwiają, więc jak nie mam ochoty z nimi rozmawiać to nie rozmawiam i mam ich w dupie. W dupie też mam to co sobie wtedy o mnie myślą :)

Nie mam na nic kasy :( tylko internet opłacam :o A w liceum też byłam przegrywem i alienowałam się od wszystkich

Le Papillon- ale ja bym chciała mieć chociaz znajomych :(

Zapisz się do jakieś grupy: gra w szachy aerobic czy angielski. Pracujesz więc jakąś kasę masz. W grupie nie alienuj się zacznij wciągać się w pogaduszki może być nawet o pogodzie. Zobaczysz że dialogowanie z ludźmi nie jest trudne. Z czasem nie będzie to dla ciebie problem. Jesteś nieśmiała z tego co piszesz ale nie musisz się tak alienowac. A w pracy nie ma ludzi? Bądź miła uśmiechnięta inni zaczną doceniać takie gesty. Skończyłas liceum więc debilem nie jestes. Odwagi.

Kiedyś na rozmowę kwalifikacyjną przyszła dziewczyna po studiach ale bardzo nieśmiała. Podczas wypowiadania się jeden wielki chaos. Robota specjalisty więc nie chodziło o słowa mówione. Była bardzo miła grzeczna ale trochę zagubiona. Przyjęliśmy ja. Roboty się nauczyła. Kiedy poznałam ja nieco okazało się że miała tak dosyć tego zamknięcia się w sobie ze postanowiła coś z tym zrobić. Poszła na te rozmowę! Historia wielowatkowa ale co chce ci autorko powiedzieć to że ty musisz zrobić pierwszy krok i chcieć wyjść do ludzi. Nikt nie znajdzie ciebie. Ta dziewczyna coraz lepiej radzi sobie w grupie. Spotyka się z innymi dziewczynami czasami poza pracą. Ostatnio upiekła coś i zaprosiła nas do siebie. Daje z siebie wiele. Zależy jej. Wysłałam ja na szkolenie z asertywności bo czasem widzę jak jej na głowę inni wchodzą. Uczy się. I tobie życzę otwarcia się na drugiego człowieka i zapewniam cie ze tu nie musisz mieć dużych pieniędzy.

Dzięki, ale obawiam się, że dla mnie nie ma juz nadziei

20 lat to jeszcze nie przgralas... wiec nie piertol glupot

Euzelioszka,ogranicz internet na początek :)

Byłam dziś u psychologa, spojrzał tylko na mnie, posłuchał może z 5 min i przepisał jakieś leki. :o

Nie ma tu nikogo? :o Nie umiem zagadać do tych ludzi...

Mieszkasz w duzym miescie, malej miejscowosci, czy na wsi?

W mieście

Generalnie kolo nie jest cudotwórcą, ale mi dużo pomogl. Mysle ze jak jest problem tego typu może cos zdziałać. https://www.olx.pl/oferta/wyjscie-z-przegrywu-CID619-IDqGymX.html

psycholog przepisal leki? co za bzdury ... ;-)