moje życie jest cale do doopy

:( mam 32 lata, cukrzycę, otyłość, zero znajomych, wygląd goowna, zero perspektyw, wszzyscy moi dawni znajomi mają dobre lub b. dobre życia - prace, nawet doktoraty, podróże, samochody, rodziny, perspektywy, jaki taki wygląd, albbo chociaż zdrowie, a ja nic... Tak się smutno żyje, nawet nie ma dokąd wyjść z domu, wychodzę tylko do urzędu pracy, utrzymują mnie rodzice, tylko wsppominam czasy lo, któ5re były szare, ale przynajmniej nadzieja była, dzisiaj zostało tylko przemijaanie.

Chciałabym ciebie pocieszyć, powiedzieć coś miłego ale nie potrafię, jedyne co mi przychodzi do głowy to tylko banalne trzymaj się .

dzięki, to miłe

coesz się że masz kafeterie przynajmniej możesz tutaj trochę się dowartościować hejtując innych użytkowników ;)

czytanie kafe mnie dołuje, bo czytam ciągle o sobie, na drugiej szalii wielu się chwali, to też jest przykre jak kolejne kopy...

To prawda tu wszyscy samotni, smutni czy skrzywdzeni przez życie się "spotykają"

Chyba jakieś dwa dnie temu był temat samotnych świąt nawet nie wiesz ile osób spędza samotnie święta,no może nie zupełnie samotnie bo będzie siedział na kafeterii.

Do Autorki: jak czesto chodzi sie do Urzedu Pracy?

Gdzie mieszkasz, ze nie mozesz znalezc pracy chociaz jestes mloda?