Mega depresja w ciąży czy któraś z Was brała antydepresanty?

Słuchajcie, jestem w 10 tygodniu ciąży, przyznam że nie była ona planowana. Nie potrafię się pogodzić z tą sytuacją, nie akceptuję jej, nie mam żadnej radości, tylko smutek, przygnębienie, płacz i tak od ponad 2 miesięcy. Mam 33 lata, jestem mężatką od 12 lat, jesteśmy bezdzietni. Moje życie nie było usłane różami, zaniedbałam siebie pod względem psychicznym, przeszłam zbyt wiele i nigdy nie korzystałam z pomocy nawet psychologa, starałam sobie radzić sama. Ale w obecnej chwili jestem w kropce, okazuje się że nie potrafię przystosować się do nowej roli jaką daje mi życie. Wszystkiego się boję, czy dziecko będzie zdrowe ( już mam tysiąc obaw i diagnoz odnośnie), co powiedzą w pracy, jak powiem rodzinie? ( skoro to dla mnie nie jest radość), i wiele wiele innych. Wszystko odbija się na mężu, przypisałam mu całą winę za mój stan, normalnie bym go ukatrupiła. Jestem w mega smutku i cięzko mi funkcjonować, dom nieogranięty, ja jak 7 nieszczęść. Czy któraś z Was brała antydepresanty będąc w ciąży? Nie widzę chyba innego wyjścia.

Twój post jest bardzo smutny. Kochana idź do psychologa lub psychiatry jak najszybciej i podejmij terapie. Jeśli będzie taka potrzeba to wpomozesz sie lekami ktore nie zaszkodzą dziecku ale terapia jest konieczna, żeby pomogła zaakceptować ci sytuacje w której sie znalazłas

Widzę ze głównym sprawca twojego nastroju jest otoczenie a wiec praca, rodzina. Boisz sie oceny innych. I wcale sie nie dziwie bo otoczenie bywa czasem okrutne w stosunku do matek. Ale pomysł sobie ze w tej chwili dziecko jest najważniejsze i ono będzie cie kochać za to jak będziesz pokazywać mu swiat, jak będziesz sie o nie troszczyć. Nie pozwól zeby inne osoby wpływały na twoje samopoczucie

Przejdą ci te myśli , ja też tak miałam w 1 trymestrze potem docenilam ze facet o mnie dba i teraz jest znacznie lepiej choć bywam jeszcze czasem nerwowa

Autorko, mimo że teraz nie jesteś sobie w stanie tego wyobrazić, za 7 miesięcy poznasz największą miłość swojego życia. Masz prawo nie byc idealna, przeżywać to na swój sposób.znajdz w swoim otoczeniu zaufana osobę, z która będziesz mogła szczerze porozmawiac, kto pomoże Ci oswoić się z nowa sytuacja. Poszukaj wsparcia u męża.

Antydepresanty to nie jest rozwiązanie problemu, one mogą złagodzić jedynie objawy depresji i przygnębienia. Kiedys w końcu trzeba bedzie je odstawic i zmierzyć się z życiem.

Tez mialam stany depresyjne w ciazy. Szczegolnie na poczatku. Ciaza byla planowana ale okazalo sie ze to bliznieta. Na dodatek maz pracowal za granica i do 28tc siedzialam sama w domu. To byl koszmar. Tez myslalam o jakis antydepresantach ale nie poddalam sie. Leki tylko zagluszaja problem. Szukalam sobie na sile rozrywek, wypelniaczy czasu i mysli. Np jezdzilam sama do kina, czesto jakies zakupy, galeria, krzyzowki, filmy, gotowanie itp. Jakos zlecialo. Teraz 36tc maz w domu, po swietach 27 mam sie juz zglosic do szpitala i mysle ze wszystko naturalnie na mnie splynie :-)

Jestem w podobnej sytuacji. Nie ciesze sie z ciazy, placze. Jest mi bardzo smutno. Rodzina juz wie. Wszyscy sie ciesza. Boje sie powiedziec w pracy.

Koniecznie jak najszybciej do psychiatry, nie ma po co się męczyć i nie słuchaj, że przejdzie, bo nie wiadomo jak będzie. W razie potrzeby dostaniesz leki bezpieczne w ciąży, szybko poczujesz ulgę i spojrzysz inaczej na sprawy. Psychiatra też może Ci poradzić dobrego psychologa, z którym przepracujesz temat. Zdrówka!

I nie spotkalyscie sie z linczem społecznym z powodu depresji w ciazy? Przecież teraz zostaje sie zwyzwanym nawet za zbyt krótkie karmienie piersią czy zostawienie dziecka na chwile pod opieka dziadków. Nie mówił wam nikt ze będziecie złymi matkami i co to będzie dopiero jak dziecko sie urodzi?

Nikt mi nie musi tego mówić bo sama tak o sobie myślę :(( Do swojego stanu czuję niechęć , odrazę, często mówię że życie nie ma dla mnie sensu, jestem zdesperowana i postawiona pod ścianą. Umówiłam sie z psychiatrą ale nie wiem czy bd miała odwagę na branie leków, ewentualnie zaraz po zakonczeniu tej ciąży. Dziękuję za ciepłe słowa otuchy.

Jako pierwszy element terapii przestańcie czytać nawiedzone mamidla w necie które przypominają swoim zachowaniem agresywne samice w pologu

Kochana a co ma otoczenie do Twojej ciazy? Jestes po30-tce. Jak nie teraz, to kiedy?

W chwili przebłysku jestem tego świadoma, jednak smutek i żal zwyciężają. Brak tu jakiejś dojrzałości emocjonalnej, nie wiem jak mam to nazwać... Jest mi ciężko i już, nie godzę się ze swoim stanem :( Otoczenie będzie się cieszyć , gratulować a ja smutek mam wypisany na twarzy :( ehhh

Bardzo dużo ciekawych informacji na temat leczenia depresji wg najnowszych metod można poczytać na tej stronie https://www.biomed.org.pl/.