Pytanie od 21latka ws. masturbacji

Cześć! Mam 21 lat, jestem studentem uczącym się i pracującym. Piszę w związku z moją sytuacja, chciałem prosić Was o opinię, konstruktywną krytykę, rady. Otóż mój problem zaczął się w wieku 14 lat, jak spotkałem się z najlepszym przyjacielem w moim domu, nie było rodziców oglądaliśmy razem filmy porno, później seks oralny, sytuacja powtórzyła się kilka razy w przyszłości, od tego momentu zaczęły się problemy z samooceną i w doświadczeniach z płcią przeciwną, niskie poczucie wartości itd. Zacząłem się masturbować, oglądać filmy porno zarówno normalne jak i gejowskie, miałem dużą potrzebę zaspokojenia się seksualnie, pojawiła się depresja, brak sensu życia, nawet myśli samobójcze. Masturbowałem się czasami codziennie, nawet kilka razy. Poznałem w internecie partnerów seksualnych, np chłopaka który robił mi dobrze, lubił to spotykaliśmy się kilka razy w miesiącu. Szukałem osób, które dostarczały mi przyjemności seksualnej. Nie czułem nigdy pociągu do mężczyzn, robiłem to dla zaspokojenia się. W wieku 16 lat zacząłem palić zioło, mniej więcej raz na 2 tygodnie, również na haju się masturbowałem. Popadłem w depresję, była tak ciężka, że 2 lata studiów poszły się ...., zacząłem chodzić do psychiatry, pojawiła się mała poprawa, obecnie chodzę tez do psychoterapeuty, biorę Aurorix. Chcę zerwać z masturbacją ale nie mogę wytrzymam tydzień i cały czas się usprawiedliwiam. Kilka tygodni temu poznałem dziewczynę z którą poszedłem do łóżka, tylko się całowaliśmy ale miałem w głowie zbereźne pomysły aby uprawiać z nią seks, nie kochałem jej, robiłem to dla własnej przyjemności, zerwałem tą znajomość. Teraz pojawiła się dziewczyna, z która zaszliśmy dalej, rozebrałem ją, włożyłem jej rękę w majtki, macałem ją, ona to robiła ze mną też dla zaspokojenia się, nie było w tym miłości, również przestaliśmy to robić, zostaliśmy przyjaciółmi. Jestem osobą wierzącą, proszę Boga o dar czystości, przyjmuję sakramenty, spowiadam się raz w tygodniu mniej więcej. Ale nie ma poprawy, mam wrażenie, że tak przeżarło mi to mózg, że nie chcę z tym zerwać. Na każdym kroku, gdy kogoś poznam, brnę w stronę profanacji miłości, nie potrafię się zakochać. Nie wiem co chcę robić w życiu, nic mi się nie chce, pragnę być szczęśliwym ale nie wierzę w to że się uda. Zastanawiam się czy jest w ogóle sens wchodzenia w jakiekolwiek związki, bo nie chcę zniszczyć żadnej kobiety, boję się, że z tym nie wygram to jest gorsze od narkomanii, ciągłe wyrzuty sumienia, nie jestem w stanie wytrzymać tygodnia bez!! Zastanawiałem się nad tym czy nie zapisać się do grupy Anonimowych Seksoholików, jestem pod opieką psychoterapeuty, i mam kontakt z kierownikiem duchowym, który jest w byłym alkoholikiem. Nie wiem co mam robić, co wy o tym myślicie, proszę Was o pomoc. Nie potrafię patrzyć na kobietę, jak na osobę, której chcę dać całego siebie, nie potrafię dać jej miłości, myśleć tylko o jej potrzebach, szanować, spędzać z nią czasu, wspólnie gdzieś wyjść, porozmawiać jak zobaczę ładną kobietę na ulicy patrzę na nią bardziej jak na obiekt seksualny, a jak już dojdzie do spotkania z jakąś dziewczyną, np. oglądamy serial to mam w spodniach namiot ;(

o co ci k***a chodzi

Myślę, że nie trafiłeś na odpowiednią dziewczynę aby się zakochać. Te które spotkałeś były po prostu za łatwe. Jak miałeś się zakochać, gdy od razu dostałeś to na czym przeciętnemu mężczyźnie najbardziej zależy? Póki co zrobiłeś krok na przód, szukając pomocy lekarzy. A i to, że wytrzymujesz tydzień bez masturbacji to i tak bardzo długo! Zwróć uwagę na potrzeby biologiczne mężczyzn - macie większe potrzeby.

Pedał. Do tego walniety.

up. dlaczego tak uważasz?

bo dawałeś sobie obciągać chłopcom

każdy w życiu zrobił coś głupego, ja tego żałuję