Poznałam kogoś wyjątkowego

Hej! Jak w temacie, poznałam naprawdę wyjątkowego faceta. Świetnie spędza mi się z nim czas, po prostu rozmawiając. Mamy ze sobą sporadyczny kontakt, czasami z jego, czasami z mojej inicjatywy. Skłamałabym, jakbym powiedziała, że mi się całkowicie nie podoba, ale też nie chcę go poderwać, czy tam od razu "usidlić", nie rozmyślam o byciu jego żoną, czy nawet dziewczyną, po prostu chciałabym takiego fajnego czasu mieć więcej :) Czy w takiej sytuacji też muszę udawać niedostępną i grać te wszystkie bzdury, żeby uznał mnie też za interesującą osobę, a nie zdesperowaną małolatę (hehe)? Czy dziewczynie po prostu nie wypada, niezależnie od zamiarów? Nie mam oporów, żeby napisać pierwsza, ale też nie chcę się zbyt narzucać. Wiem, że jest zapracowany, czy więc jak nie będzie mógł się spotkać, mam się obrażać i inne cuda, czy po prostu spróbować na luzie innym razem? To takie głupie :/