Mam 24 lata i coraz częściej myśle, że już umarłam

Witajcie, Mam problem, dość poważny.. Mam 24 lata, coraz częściej myśle, że moje życie nie ma absolutnie sensu. Jestem sama od 5 lat, zostałam z dnia na dzień zostawiona przez moją miłość bez żadnego wytłumaczenia. Nie potrafie się cieszyć z życia, wszystkim dookoła zazdroszcze tego jak są szczęśliwi, jak mają trwałe związki. A ja? A ja jestem zdana tylko na siebie, nie mam nikogo. Wyprowadziłam się i wszyscy moi znajomi skończyli się wraz z przeprowadzką. Mam myśli samobójcze, nie umiem cieszyć się z pracy, studiów. Z niczego..

Dziewczyno po pierwsze lecz depresje a po drugie nie badz ofiara polskiej zasciankowej prokreacyjnej mentalnosci. Celem zycia nie jest zwiazek i rozmnozenie sie. Wyjedz do normalnego kraju to zobaczysz ze NIKT tak nie mysli. A juz na pewno nie mysli sie o stabilizacji i dzieciach w wieku lat 24!! Rzucil cie -- i dobrze. Trzy mu w cztery. Masz miejsce w zyciu na poznanie kogos lepszego i na rozwoj osobisty.

pomodl się nowe/nna pompe/janska. Poczytaj chociaż świadectwa ludzi, którzy opisują jakie cuda działa ta mod/litwa w ich zyciu

Powiem ci jedno , jesteś głupia , nie potrafisz docenić tego co masz , zdrowie , studia , rodzinę. Gdybyś przez dłuższy czas cierpiała bóle nie do zniesienia , gdybyś nie mogła np. oddychać , miała uczucie duszenia się , gdybyś tego doświadczyła , wiedziałabyś co to jest szczęście i co jest najważniejsze, mówię z własnego doświadczenia , CZY TY WIESZ CO TO ZNACZY BYĆ W TAKIM STANIE , ANI SIĘ ZABIĆ , ANI ŻYĆ?!

No wlasnie autorka nie ma zdrowia idiotko powyxej. Przeciez widac z jej wypowiedzi ze cierpi na depresje. Ale co ty mozesz wiedziec na ten temat.

Mi się znajomi skończyli 7 lat temu. Po roku od rozłąki przyszedł kryzys i stany lękowe, ale po rocznym leczeniu ustabilizowałem się. Olej życie innych i nie zadręczaj się. Zawsze możesz kogoś nowego poznać. Każdy ma swój czas.

Od 5 lat slysze: znajdziesz kogos lepszego. Nie chce sie uzalac nad sobą ale kiedy slysze ten tekst dostaje bialej goraczki. Probowalam zyc sama, byc ze soba szczesliwa, natomiast to sprzeczne z moim charakterem. Ja jestem osoba bardzo uczuciowa, ja chcialabym aby tylko ktos mnie pokochal. Tylko tyle.. Otwieram sie na ludzi, usmiecham sie, zakladam ta cholerna maske szczescia w pracy ale po powrocie do domu placze. Nikt nie wykazuje mna zainteresowania. Odnosze uczucie, ze juz mnie milosc w zyciu nie spotka. Moze to glupie, nie jestem jakas mocno wiekowa, lecz wszystkim ukladaja sie zwiazki, a u mnie pustka. Trace wiare we wszystko. Moze ktos to zrozumie..

No mowie ci najpierw sie wylecz z depresji.