Czy ze mną jest coś nie tak?

Problem polega na tym, że nie mogę znaleźć chłopaka, który by mi odpowiadał. Nawet nie mam w czym wybierać, bo mało kto się mną interesuje. Ciężko jest być obiektywnym opisując siebie, ale spróbuje. Mam 17 lat. Jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny, jestem wysoką i szczupłą, ciemną blondynką z zielonymi oczami. Jestem zadbana, codziennie mam na sobie makijaż (nie za mocny, raczej naturalny), chociaż moja cera jest w średnim stanie, gdyż jestem w wieku dojrzewania (na szczęście makijaż może zakryć niedoskonałości). Mój styl jest dziewczęcy, pomieszany z eleganckim, ale czasem lubię ubrać cos luźniejszego. Dużo osób mówi mi ze podoba im sie mój styl i figura. Sama też jestem z nich zadowolona i uważam sie za całkiem ładną dziewczynę, choć nie jestem idealna i znam piękniejsze od siebie :) Charakter: mój typ osobowości to sangwinik pomieszany z melancholikiem. Sangwinik to ekstrawertyk, czyli osoba, która czerpie energię ze spotkań z innymi ludźmi, jest otwarta, pozytywnie nastawiona do życia. Natomiast melancholik to introwertyk (choć ja jestem bardziej ekstrawertykiem), czyli ( w moim przypadku) osoba z artystyczną duszą i skłonnościami do przemyśleń. Uważam sie za zabawną osobę, lubię sie pośmiać i pożartować. Raczej gdy rozmawiam z ludźmi, lubię obracać różne tematy w żart, ale potrafię zachować powagę. Łapię kontakt z ludźmi, ale nie ze wszystkimi tak łatwo. Lubię czasem chodzić na imprezy i uważam, że w życiu trzeba spróbować wszystkiego. Chodzę do najlepszego liceum w Gdańsku, więc chyba mam coś w głowie :) dużo osób nazywa je szkołą 'elitarną', co szczerze jest prawdą i przynosi to stres (dużo nauki itd.) Pomimo moich dobrych cech mam tez wady, jak każdy: często jestem wyrywna i zanim się dobrze zastanowię to już coś zrobię i nie zawsze są to dobre decyzje. Szybko się denerwuję, gdy coś mi nie wychodzi, ponieważ jestem perfekcjonistką i lubię jak wszystko jest idealnie, a wiem, że czasem jest to niemożliwe. Jestem towarzyska, ale czasem ciężko mi sie otworzyć. Jestem wrażliwa na krytykę. Gdy ją słyszę, tracę zapał do pracy, choć i tak próbuje robić wszystko najlepiej jak potrafię. Jestem krytyczna wobec siebie i mam wielkie ambicje i wymagania dotyczące własnego życia. Nadal, chłopcy średnio sie mną interesują, a jak już to robią, to zupełnie nie w moim typie. Może po prostu mam za duże wymagania? Kiedy wy znaleźliście swoją druga połówkę? Bo ja czekam i czekam i nie mogę sie doczekać.

Sposób jest bardzo prosty. To ty podrywasz takiego faceta, który jest w twoim typie. I po problemie. Tyle że polskim księżniczkom korona by z głowy spadła, gdyby musiały same coś zrobić. Polki to kretynki, tylko narzekać potrafią.