Czy jestem striptizerką czy nadal tylko modelką pozującą do aktu?

Od 2 miesięcy regularnie rozbieram się przed pewnym starszym już malarzem (oraz poetą - o czym później) samotnikiem i trochę dziwakiem i nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie to, że po skończeniu malowania on prosi bym się nie ubierała tak od razu. Mówi, że mam najpiękniejsze ciało na świecie i że dla samego jego widoku opłacało mu się zaistnieć na tym łez padole. Kiedy mu odpowiadam, że wcale nie jestem najpiękniejsza i że daleko mi do miss to on śmieje się, że tamte to anorektyczki a u mnie dostrega kształty prawdziwej kobiety i że jeden mój widok jest więcej warty niż cały świat. Jak chce to potrafi być bardzo miły i prawić niesamowite komplementy jak u XIX-wiecznego gentelmana ale generalnie jest bardzo zgorzkniały i strasznie przeklina świat i swoje życie na nim. Często powtarza np. takie zdanie - że też musiałem się narodzić. Słyszałam to od niego dziesiątki razy ale zdążyłam się już przyzwyczaić. Jednocześnie jak już wspomniałam umie mówić takie piękne rzeczy i taką trochę staroświecką polszczyzną (azali, aliści, ongiś) i umie skomplementować ciało jak poeta, że naprawdę trudno się oprzeć jego prośbom. Gdy napisał dla mnie wiersz to byłam w szoku jaki piękny (sprawdziłam - nie plagiat). Raz uległam jego prośbie i nie ubrałam się i od tamtej pory stało się to rutyną. Kończę pozowanie i zaczynamy rozmawiać. Nie wiem dlaczego on jest samotny bo chociaż dzieli nas kolosalna różnica wieku to ani razu nie nudziłam się w jego towarzystwie. Być może dlatego, że jest lekkim dziwakiem i intrygują mnie jego poglądy. Jest jak chodząca encyklopedia i nie ma tematu żeby on nie miał wyrobionego zdania na daną sprawę. Kiedyś nawet rozmowa zeszła na kosmetyki to byłam w szoku jak zaczął wyliczać ile szkodliwych substancji jest w kremach czy nawet w prostej szmince jakby był jakimś chemikiem. Taka rozmowa po skończonej sesji trwa średnio 20 minut i ubieram się potem i wychodzę dziekując mu za herbatę. Nigdy nie próbował mnie zatrzymywać ani lecieć z łapami ani nic takiego. Nigdy też nie oferował dodatkowej kasy ze te 20 minut nagości i chyba dobrze bo poczułabym się jak dzifka. Jednak kiedy koleżance opowiedziałam o tym piciu herbaty nago to stwierdziła, że już nie pozuję tylko robię striptiz przed starym dziadygą a on się pewnie napala i po moim wyjściu trzepie się. Ja tak nie uważam. Nigdy nie dostrzegłam podniecenia w jego wzroku a chyba umiałabym to wyczuć. On wodzi za mną wzrokiem ale ma spojrzenie pełne zachwytu a nie pożądania. Robi mi się przyjemnie gdy on tak się zachwyca. Jednak czasem nachodzą mnie wątpliwości, że może koleżanka ma racje powtarzając, że nie mam rentgena w oczach i nie wiem co naprawdę sobie myśli. Dziś po świąteczno-noworocznej przerwie znowu do niego przyjdę i zastanawiam się czy konyunuować te nagie herbatki.

a maca sie po jajach jak patrzy na ciebie?:)

Kiedyś go zapytałam czemu koniecznie zależy mu abym nie ubierała się skoro przez całe pozowanie widzi mnie nago. Odpowiedział, że to nie to samo bo stoję nieruchoma jak posąg a on uwielbia patrzeć jak jestem w ruchu, jak siadam na fotel nago albo naga wstaję z fotela albo jak idę za nim do kuchni pomóc przynieść spodeczki do herbaty. Mówi, że nawet kuchnia jest piękniejsza gdy nago zaczyczam ją swoją obecnością. Jestem w szoku jak on potrafi niesamowicie komplementować. Dzisiejsi faceci to przy nim prostaki. Mogliby się wiele od niego nauczyć. W jego towarzystwie czuję się naprawdę jak najpiękniejsza księżniczka świata.