Czy jestem więdną zołzą?

witam wszystkich, Chciałabym poradzić się w sprawie,wydaje mi się, często spotykanej i szeroko znanej. Myślę, że wiele kobiet ma podobny problem do mojego. Otóż, z moim chłopakiem zaczęliśmy od niedawna rozmawiać na tematy dotyczące wspólnej przyszłości , a co za tym idzie- ślubu i kwestii mieszkania. Niestety mamy dwa całkiem odmienne zdania. Mnie marzy się (od zawsze) własny domek. Mały ale swój. Z kolei chłopak nie chce o tym słyszeć mówiąc o kredycie na całe życie podczas gdy "pod nosem" ma swój rodzinny dom,który w przyszłości ma być jego własnością. Czy wg Was mają sens moje argumenty ,że: chcę czuć się swobodnie we własnym domu,tj.chodzić sobie w szlafroku kiedy chcę, nie mieć zajętej łazienki, móc pokłócić się porządnie i żeby nie słyszeli tego rodzice? Chcę po swojemu urządzić wszystkie wnętrza, wybrać meble,kolory Ścian i wszystkie te "małe" rzeczy, które sprawiają, że wiemy (my kobietki), że nikt nam nie wejdzie w to wszystko nosem. Nie chcę być doklejoną rodziną, która zajmuje górę domu i ktora będzie zawsze "tymi dodatkowymi ". Bądź co bądź, o ile teściowie są w porządku, bo moi są, to pozostaną tacy tylko wtedy kiedy widywać się będziemy tylko od święta. W przeciwnym razie my zostaniemy najgorszą synową i najgorszym synem. Czy tylko ja tak uważam? Jego argumenty o finansach do mnie nie trafiają bo dzisiaj ogrom młodych idzie na swoje i wiadomo że każdy musi ten kredyt spłacać.