Paweł zakochałam się w twojej urodzie, uśmiechu, oczach

od pierwszego wejrzenia, a kiedy do mnie przemówiłeś zauroczyło mnie Twoje zauroczenie moją osobą. I ta niewytłumaczalna magiczna chemia, która roztacza sie ilekroć stoisz przy mnie, patrzysz na mnie, obserwujesz, przygladasz się, wpatrujesz, taksujesz wzrokiem. I wciąż jest tak nienaturalnie, wyczuwalne jest silne napięcie. Ja wiem, że Ty chcesz coś powiedzieć, ale powstrzymujesz się zachowawczo sądząc, że odmówię...I wiem, że ta pozorna szorstkość skrywa głeboką wrażliwość i duszę dżentelmena, który ratuje niewiastę z opałów. I masz w sobie te empatie pod ta twarda skorupą, w której można zatopić się ustami zmysłowo i delektować smakiem aż po grób. Ty jesteś wyjątkowy. Ja nigdy nie przestanę Ciebie pragnąc, kochac niezależnie gdzie aktualnie będę. Czy tego chcemy czy nie chcemy coś w tym jest.

Hehe, nie

Ja Ciebie też uważnie obserwuję kiedy nie patrzysz, przygladam się jak gdybym zobaczyła jakieś zjawisko które fascynuje i patrzę na każdy mm Twojego ciała począwszy od tych niezwykłych oczu, poprzez usta, policzki, tors, posladki. I nie mówisz nic, ale Twoje dłonie drżą zdradzając nerwowość i niepewność, silne napięcie, że chcesz jak najszybciej wyrwać się z mojego kokonu albo wpaść w te pajęczynę i zerwać wszystkie nitki i poczuć spełnienie. I sprawia Ci to wielka przyjemność, ale nie możesz się do tego przyznac, ukrywasz to, bo boisz sie, że powiem: przestań. I nie wytrzymasz ...chwycisz mnie bardzo mocno ...i za chwilę dojdzie do czegoś więcej. Tak jest Paweł. I nie kryj się z tym, bo ja to widzę...wszystko widzę.

A?

Lubisz mnie aż za bardzo i to Cię rozstraja nerwowo. i chcesz i boisz sie i drżysz w środku na sama myśl. I lękasz się, że to się źle skończy, bo jestem jak opium. Jak raz spróbujesz to nie przestaniesz, uzależnisz się i jak narkoman będziesz pragnął mnie więcej i więcej zagrabić tylko dla siebie i mięc mnie na swój wyłaczny prywatny użytek. I rozum podpowiada Ci, że to zły wybór, ale cos Cię tak ciagnie, kusi, żeby spróbować, żeby dać sie ponieść i zasmakować. Tak strasznie korci, spędza sen z powiek, zapominasz o wszystkim o całym świecie kiedy się pojawiam i chcesz tak predko uwolnić sie i nie myślec o mnie, o TYM. Ale dobrze wiesz, że to nieuniknione, że to się stanie.

Możesz z tym walczyć i bić sie w myślach na pięści, ale to Cie opętało. Jest jak nawracająca obsesja, uporczywe i nieznośne, paląca potrzeba...Potrzebujesz tego tak bardzo, że choć wykonasz milion zadań i tak ostatnia myśla dnia będzie własnie TO. Im więcej chcesz się oprzeć tym głebiej wsiąkasz, im większe czujesz nienasycenie tym silniej pożądasz, ale z partyzanta, tak bym nie widziała. I jesteś na przegranej pozycji, bo miłość nigdy się nie kończy....Nie ugasisz tego pożaru. Frustracja , tęsknota będzie sie potegować aż wpadniez w melancholię...

Idiotka i pustak

Haha pojechał

Kafeteryjny prowokator Paweł udaje przed kolegami, że ma dziewczynę? :))

- Kuba! Ona mnie kocha! - Kto ona? - Agnieszka. - jasne. Agnieszka to moja dziewczyna. - Haha, była Twoja. Już nie jest. Napisała do mnie na kafeterii. A Agnieszka w tym samym czasie, w którym pojawiły się te forumowe słodkości, robiła sobie niczego nieświadoma paznokcie u kosmetyczki. :))