jestem więźniem własnego domu

Już sama nie wiem czy ona ma racje czy jak.. Zacznę od początku. Jestem 18letnią dziewczyną, od 1,5 roku mam chłopaka, bardzo sie kochamy i jest nam razem bardzo dobrze. Moja mama ma nowego partnera od jakiś 5 lat kiedy zmarł mój tata. Ja i mój chłopak mnieszkamy od sobie 200km i cięzko jest nam sie spotykac na codzień choc czasem sie odwiedzamy, chodzimy tez do jednej szkoły. Tydzien temu zaczęły nam się ferie zimowe. cały ten czas siedziałam w domu i pomagałam z racji że mieszkam na wsi roboty jest nie mało. Jednak chcialabym tez odpocząć od szkoły i domu i spędzic troche czasu z chłopakiem. On pracuje bo ma ciężką sytuacje w domu wiec ustaliliśmy ze to ja do niego przyjadę. Chcemy spędzic razem 4 dni ferii. Jednak moja mama uważa ze dziewczyna nie powinna jezdzic do chłopaka, ze to brak szacunku i godności i ze to on powinien tu przyjechac. Tyle ze on zawsze do mnie przyjeżdza a ja do niego mało razy jeżdże wiec tez bym mogła choc raz go odwiedzic. Dla mnie nie jest to brak szcunku do siebie mam zupełnie inne zdanie na ten temat. Dodam jeszcze ze własciwie utrzymuje sie sama bo mam rente po tacie co starcza na moje wydatki, uczę sie bardzo dobrze, nigdy nie wracam pijana do domu a moja mama podobno bardzo lubi mojego chłopaka. Wszystko niby ładnie i pięknie a jednak ma problem, mówi tez ze będe tego żałowac ze tam do niego jeżdzę ze to on ma sie starać i wgl. Niby cos w tym jest ale mamy do siebie 200km a nie 20 żebysm mogli codzinnie sie widywac. juz sama nie wiem co robic, powiedziła ze moge robic co chce ze mi nie zabroni ale wiem że będe miec potem pieklo w domu jak pojade :( a tesknie za nim i on za mną, wszyscy sie w moim wieku spotkają, nie mam 15 lat tylko 18 wiec nie rozumiem czemu mi nie woln... nie wiem co robic prosze o rade