Jestem w ciąży i nie wiem co robić

Mam 19 lat, jestem w klasie maturalnej i zaszłam w ciążę z moim chłopakiem. Nie wiem co mam robić. Wiemy tylko Ja i chłopak.. nie chcę mówić rodzicom, bo oni chcą tylko żebym zdała maturę i poszła na studia. Wiem,że to głupie bo są osoby które mają po 16 lat i np złą sytuację w rodzinie A ja 20 w tym roku i to normalny wiek na urodzenie dzieci Ale nwm co zrobić , nie chcę żeby się dowiedzieli, załamią się. Mój chłopak też jeszcze chodzi do szkoły i jest o rok młodszy, nie mamy pieniędzy. On chcę rzucić szkole i iść do pracy Ale przecież bez wykształcenia nic nie znajdzie a ja nie chcę żeby zmarnował sobie życie . Nie tak to miało wyglądać . Mogłabym zajść rok później Ale nie teraz. Co myślicie ?

Teraz to nie ma co myslec. Myslec trzeba bylo zanim zaszlas w ciaze. Bylas u lekarza? Ktory to tydzien? Musisz powiedziec rodzicom . Nie masz wyjscia. I tak sie dowiedza, a im pozniej, tym wiekszy zal beda mieli do Ciebie.

Zależy jakich masz rodziców bo chyba straszni nie są co? Ja bym powiedziała to poważna sprawa a wiem sama po sobie że czasem młody człowiek robi różne głupie rzeczy. Nawet jeśli chciałabyś zrobić aborcję u lekarza są takie ceny że nie wiem czy znajdziesz na to sama pieniądze i czy jakiś lekarz będzie chciał w ogóle gadać. Ja jednak urodzilabym. Strach ma czasem wielkie oczy, a w rzeczywistości nie jest tak źle. Ja zrobiłam aborcję ale bardzo wcześnie w 5tygodniu i żałuję choć to była bardzo przemyślana decyzja.

Jestes w identycznej sytuacji jak ja 13 lat temu. Klasa maturalna,ciaza i mlodszy o dwa lata chlopak. Sytuacja bez wyjscia,panika,co robic,jak powiedziec rodzicom,zalamka totalna. I co??? Powiedzialam rodzicom,zadowoleni nie byli, ale musieli to zaakceptowac.Mature pisalam juz z widocznym brzuszkiem.po niej slub,maz skonczyl liceum napisal mature,przez ten czas mieszkalam z moimi rodzicami,ppmagali mi.znalazl prace wynajelismy mieszanie. Dzis dwojka dzieci w wieku szkolnym,mieszkanie po babci i jakos leci. Wiec nie rezygnuj na poczatku,wiem ze wyglaa to zle jak patrzysz w przyszlosc ale glowa do gorry. Jakos to bedzie,moze nie idealnie ale z czasem sie ulozy. Ja przeplakalam mnostwo nocy i dni,nie bylo latwo,bylo mnostwo problemow bez wyjscia....ale wyszlismy na prosta