Uciekam, gdy ktoś mnie zrani.

Hej, Nie wiem jak radzić sobie z porażką typu gdy ktoś mnie zrani, zawiedzie, upokorzy. Zawsze wtedy albo się wyprowadzam albo zmieniam pracę. Teraz znowu to zrobiłam. Nie umiem w inny sposób sobie radzić.;/

Następnym razem, jak ktoś cię "zrani, upokorzy, zawiedzie" to mu to POWIEDZ!!!! do jasnej chol/ery!!!!!!

Skad wiesz, ze nie mowie. Co moge zrobic jezeli ktoś ma na to wywalone?

Tez mam podobnie. Wtedy ograniczam kontakt do min, albo zrywam znajomosc. Uwazam ze nie warto kontynuowac znajomosci z osobami ktore rania z premedytacja.

Przede wszystkim nie uciekaj,bo ile możesz uciekać?

To co mam robic w takich sytuacjach?

Olać i zwyczajnie ograniczyć z taką osobą znajomość do minimum.

Ale dziwny temat macie.

Wyprowadzanie się z miejscowości (?) nie jest może dobre, ale ucieczka, gdy ktoś Cię zrani, zawiedzie lub upokorzy jest bardzo dobrym mechanizmem obronnym. Też taki sobie wykształciłam i bardzo mnie to cieszy, bo chroni mnie to przed ludźmi, którzy nie chcą mojego dobra, a jedynie swojego własnego. Kobiety nigdy nie uciekające i godzące się na wszystko zostają ofiarami przemocy. Ucieczka jest zdrowa i bezpieczna.

Kobiety uciekające wygrywają dobrych mężów i dobrych przyjaciół. Kobiety akceptujące wygrywają złych "mężów" i złych "przyjaciół". Nie wszystko powinno się kontynuować. Nie z każdym powinno się dążyć do kompromisów, bo zwyczajnie nie każda relacja na to zasługuje.

Nie tyle ucieczka, co brak kontynuacji takich znajomości jest zdrowym odruchem. Nie można przecież pozwalać, aby być ofiarą.

Unikam,ignoruje osoby ,ktore rania, nastawiaja wrogo do innej osoby. Daje do zrozumienia ,ze nie podoba mi sie ich podejscie do zycia.

Tak tylko ja robie to dosłownie. Rozumiecie. Nie umiem uciec tak psychicznie tylko musze fizycznie. I meczy mnie to juz. Juz 2 razy sie przeprowadzalam i zmienialam kilka razy prace. A ja chce sie nauczyc robic to psychicznie, ze bedac w tym samym miescie bede umiala zignorować ta osobe.

15''18 Tak nalezy postepowac .