Uzależnienie od partnera

Witam drogie Panie. Mam problem i mam nadzieje ze ktoras mi pomoze.. Mam 22 lata. Dlugo sie zastanawialam co mi dolega.. Przesadna emocjonalnosc, chorobliwa zazdrosc, bral zaufania.. I w koncu zrozumialam ze jestem uzalezniona od mojego partnera. Jestesmy ze soba 5 lat, mieszkamy razem. Teraz mamy 1,5 mc rozlaki gdyz ma problemy rodzinne i musi pomoc mamie, ja to doskonale rozumiem, jestem z Niego dumna.. Ale w praktyce jestem rozsypana.. Nie moge sobie znalesc miejsca, miewam ataki paniki, caly czas o Nim myslez tesknie, czekam.. To tak utrudnia zycie.. Nie potrafie sie z niczego cieszyc gdy Go nie ma obok.. Nie moge spac.. Jak sobie z tym radzic? Jak zyc normalnie? Teoretycznie wiem co robic, jak robic ale w praktyce juz gorzej.. Czuje sie totalnie rozsypana.. Jutro mam zamiar isc do psychologa ale mimo to licze na Wasza pomoc..

Normalne, że za nim tęsknisz, ale po co od razu psycholog? Chyba masz z nim jakiś kontakt?

Pracuj nad sobą sama, wymagaj od siebie, bo gdy sie za siebie nie weźmiesz, to żaden psycholog nie pomoże. Jesteś młoda, masz szanse sie wyleczyć. Jeśli on cie by kiedyś rzucił, tobys chyba umarła.

Chciałabym Wam polecić doskonala firmę pozyczkową .http://www.terve.pl/pozyczki/pozyczka-przez-internet Korzystamy od dawna z moim partnerem i jesteśmy bardzo zadowoleni :)

No właśnie caly czas nad soba pracuje, pisze pamietnik, spisuje swoje zachowania, postanowienia, co chce zmienic, zasady itd.. wiem jak to wszystko powinno wygladac, z Jego strony jest to takie zdrowe wszystko tylko ja sie uzaleznilam i to stalo sie problemem.. na razie z psychologa rezygnuje.. moze ta rozlaka tak na mnie wplynela bo normalnie razem mieszkamy, a teraz tak widujemy sie kilka razy w tyg na godzine-dwie. Wiem ze to nie jest normalne z mojej strony.. Prosze Kochane wypowiadajcie sie, moze ktoras byla w podobnej sytuacji?