Równowaga jest najważniejsza!

podzielacie pogląd, zgodnie z którym dążenie do równowagi, podobnie jak ma miejsce w szeroko rozumianej naturze, jest celem samym w sobie i powinno dążyć się do tego stanu wbrew sobie i na przekór oczekiwaniom innych, nawet tych od których zależy nasze szczęście, kosztem rozstania się itp.? Na przykład, maksymalnie abstrahując, ja i partner jesteśmy dziś szczęśliwi, wspaniale dogadujemy się w każdej kwestii, rozumiemy, aż tu nagle okazuje się że moja mama jest na ten stan niezadowolona, a konkretnie na wspólne zamieszkanie, czego skutkiem będzie rozłąka z mamą. Rozstanie spowoduje że moja mama będzie nieszczęśliwa zaś my będziemy szczęśliwi ponad stan. Czy nie powinienem więc ostudzić zapędy moje i mojej partnerki o uwiciu własnego gniazdka i pozostać w status quo? W sumie my nie będziemy wtedy aż tak bardzo szczęśliwy (bo teraz jesteśmy normlanie) a moja mama nie będzie smutna? Czy to nie piękne, ta równowaga? :) Roman lat 42 :)

Pielęgnowanie egoizmu Twojej mamy ma być czymś pięknym? Proszę o inny przykład.

Panie Romanie najwyzszy czas odciac pempowine:).

skąd wniosek co do egoizmu, gdybyśmy chcieli po trupach do szczęścia nikt by nas nie powstrzymał, nawet mama, natomiast ten trudny wybór mógłby być podyktowany mym głębokim altruizmem :)

Wobec mamy ale nie wobec partnerki. Wszystkich nie można uszczęśliwić.

Roman , 42 , mama itp. Provo ;)

dlatego dążenie do równowagi uszczęśliwi nas wszystkich, dziękuję za wszystkie wypowiedzi, jesteście wspaniali :)