Sa tu mamy, dla ktorych ciaza to zdecydowanie nie jest stan blogoslawiony ??

Bo dla mnie tak wlasnie bylo, koszmarnie wspominam ten czas... Zaczelo sie okropnyki wymiotami i niemoznoscia przyjmowania pokarmow, wymiotowalam wrecz zolcia i woda, az trafilam do szpitala. Schudlam. Strach o to, czy ciaza sie utrzyma. Udalo sie. Potem jednak wyszla cukrzyca ciążowa, no ale jakoś dawalam rade, choć bylo ciezko bo wymioty meczyly mnie do ok 6 miesiaca. Potem doszlo nie wiadomo skad nadcisnienie, i dostalam stanu przedrzucawkowego i zakonczono ciaze CC w 34 tygodniu. Do czego zmierzam... Otoz maz przebakuje o drugim dziecku, a ja nie umiem sie przemoc. Wspominam tamta ciaze okropnie :( boje sie strasznie kolejnej. Czy sa tu mamy w podobnej syt po takiej ciazy ? Czy zdecydowalyscie na drugie dziecko ?

Up :)

tak. zdecydowałam się.

Wszystko bylo ok w drugiej ciazy ? Ja mam ogromne opory, moze dlatego ze dziecko dopiero bedzie mialo 2 latka. Maz chce by byla mala roznica wieku, ale jak narazie ten strach jest dla mnie nie do przeskoczenia...

W kolejnej wcale nie musi byc tak samo. Kazda ciąża jest inna nawet u tej samej kobiety. A ty chcesz mieć drugie dziecko?

Ja pierwsza ciąże przeszlam super, troche mdlosci na poczatku a potem czulam się swietnie.Gdyby nie cukrzyca ciążowa to bylaby to wrecz ciąża idealna. Druga ciaza to prawie do polowy koszmarne mdłości. Wyszla mi niedoczynnosc tarczycy . Dopiero jak hormony sie ustabilizowaly poczulam się lepiej. Kazda ciaza jest inna. Mysle ze dobrze gdybys porozmawiala z lekarzem a najlepiej z położną. Ona ci powie jak to najczesciej jest.

X

Nienawidzę być w ciąży. Też miałam tarczyce i takie mdłości jak diabli. Przy tym mimo wymiotow tyłam i dopiero leki na tarczyce mi pomogły, ale tak z ponad miesiąc póki porządnie zadziałały na organizm. Cycki mi urosły, zaczęłam mieć odparzenia. Cipka wyglądała jak złożona w harmonijke. Zbrzydlam, włoski na twarzy zaczęły mi rosnąć. Przez brzuch źle mi się depilowalo nogi i cipke. Meczylam się szybko, nie mogłam biegać co kocham, ciągle chciało m i się spać. A l e dzieci mam cudowne. :)

O nie nigdy więcej ciazy. Na początku mdłości wymioty że żyć mi się nie chciało po 3 miesiącu straszny bol głowy przez 3 miesiące a w ostatnim trymestrze zgagi non stop cokolwiek zjadłam. Nie chciałabym wrócić do tego żeby nie wiem co. W sumie również nie chciałabym dziecka urodzić. Masakra gdyby czas chciał się wrócić to w życiu bym dziecka nie miała

Zgłaszam się. Przeszłam cukrzycę ciążową dwa razy. W pierwszej ciąży cukrzyca wykryta na dzień dobry w 6tc. Dieta, diabetolog idiota, który uważał, że insulina mi nie jest potrzebna. 15 kg schudłam, diabetologa nadal nic nie niepokoiło chociaż normy poprzekraczane regularnie. Straciłam ciążę w 19 tygodniu. Nie wiem jaka była przyczyna, bo obok cukrzycy plamienia od początku. Druga ciąża, krwiak na macicy i leżenie plackiem jakoś między 8 a 12tc, dieta cukrzycowa na dzień dobry, bo chociaż cukrzyca wykryta standardowo w 6 miesiącu to kazali mi uważać. Jedzenie z zegarkiem w ręku, pomiary, od 6 miesiąca zastrzyki w udo z insuliny. Dziecko urodzone w 35 tc, ogólnie jest zdrowe, ale chodzimy na rehabilitację 3 razy w tygodniu, do tego, jak to ze wcześniakiem, neurolog, neonatolog, chirurg (ma wodniaka na jądrze), alergolog, o szczepieniach, okulistach i usg serca i bioderek nie wspominam, bo to ma prawie każdy. Jak jest taki tydzień, że nigdzie poza rehabilitacją nie muszę z nim iść to jestem cała happy, że mam luz. Ostatnio zaliczyliśmy też kilka dni w szpitalu. Bycie mamą wcześniaka to przekichane. Jak słyszałam pitolenie, że ciąża to nie choroba i że histeryzuję, bo nie chcę się napić pepsi to mnie skręcało i miałam ochotę krzyczeć: co ty człowieku możesz wiedzieć...

Aha, i statystyki są nieubłagane. Cukrzyca ciążowa w pierwszej ciąży to bardzo wysokie prawdopodobieństwo, że w drugiej też cię to nie ominie.

Wiem o cukrzycy, juz mi to lekarz kiedys mowil, ze w drugiej ciazy najprawdopodobniej tez cukrzyca się pojawi. No i to nadciśnienie tez moze byc. Kiedys chcialam dwoje, ale po tej ciazy odmienilo mi się. Maz chcialby dwojke z nieduza roznica, ale ja boje sie myslec o kolejnej ciazy. Ciesze sie, ze mam dziecko, ze jest zdrowy, ale ciaze wspominam jako koszmar.

No i moj syn mimo ze 34 tc sie urodzil to pierwsze dni na cpapie, srednio sobie radzil, przedluzajaca sie zoltaczka, problemy ze ssaniem.. Na szczescie z czasem wszystko bylo ok.

Ale stres i obawy o jego zdrowie byly i przezywalam wszystko bardzo..

Dodam ze pierwsza ciaze, przed synem tez stracilam ale wczesniej, niz Ty, bo w 12 tc. Wspolczuje Ci bardzo, ale dobrze ze sie udalo i masz dzieciątko. Ja.przyczyny tez nie znalam, poprostu serce przestalo bic i mialam indukowane poronienie. Potem ta ciaza z synem problemowa. Za duzo tego strachu jak na moja glowe, zeby decydowac sie na kolejne, poki co chyba nie dam sie przekonac

Są większe nieszczęścia niż cukrzyca. Cukrzyca to upierdliwość. W drugiej ciąży było mi z nią łatwiej, bo już wiedziałam co i jak z dietą, do tego po stracie pierwszej ciąży byłam tak zdyscyplinowana, że zęby w ścianę, ale wiedziałam, że muszę dać radę i nie ma odstępstw. Najbardziej mnie denerwowało to głupie gadanie otoczenia typu:" Lekarz co zabronił to zmień lekarza", a najchętniej takie teksty wygłaszały osoby, które nie chodziły, a się toczyły i tygodnia na takiej diecie by nie wytrzymały. W pierwszej ciązy miałam pecha to konowałów, w drugiej insulina bardzo mi pomogła. Tak sobie myślę jak to jest. U mnie przed ciąża pierdyliard badań, kwasy foliowe, zmiana nawyków żywieniowych, prywatne pakiety medyczne, cuda wianki, a urodziłam w 35 tc chociaż nic tego nie zapowiadało. Do dziś trudno mi się pogodzić, że tak na siebie uważałam, a mój synek to wcześniak. Znam kobiety, które przez 9 miesięcy zrobiły sobie ze dwa razy mocz i morfologie, na dietę miały wywalone, papierosek to 4 miesiąca, "bo ja jeszcze nie wiedziałam (WTF?), a dziecko urodzone w terminie. Ot, sprawiedliwość na tym świecie. Jestem po 30-stce, mamy dwupokojowe mieszkanie, kocham syna, ale zrobię wszystko by był jedynakiem, sorry Batory. To kobieta ponosi konsekwencje i do niej należy ostatnie zdanie.

Jeszcze raz ja, z 15.16 mój na dzień dobry też zaliczył wrodzone zapalenie płuc, 2 tygodnie w szpitalu. Do 8 tygodnia jego życia ściągałam mleko laktatorem, bo też w szpitalu nikt mi nie pomógł, a synek zresztą był słaby, załapał KP w domu, ale jak sobie przypomnę ile mnie kosztowała, najpierw ściągnij pokarm z cycka laktatorem, potem nakarm butelką, a jak się nie wyrobisz a dziecko głodne to tylko nerwy. To wszystko zajmowało dwa razy więcej czau. Pierwsze 2 miesiące nie wiem jak przeżyłam, miał straszne kolki. Na spacer nie, do łóżka nie położysz, cały czas na rękach, padałam na twarz. Odetchnęłam jak dostał smoczka i zaczął dłużej spać około 4 miesiąca.

U mnie to samo, wszelkie atrakcje cały czas. Ostre nudności, wymioty, nawrót migren których nawet nie ma jak wyleczyć, infekcje, we wszystkich ciążach niewydolna szyjka- pierwsza wysoka ciąża stracona z tego powodu, leżenie w domu, bóle bioder, kręgosłupa, zgaga, zawroty głowy, ciśnienie makabrycznie niskie. I przede wszystkim okropny strach o dziecko chociaż przy dobrym prowadzeniu już się udało donosić. Marzyła nam się rodzina wielodzietna ale to jak przechodzę ciążę najbardziej mnie hamuje, to jest naprawdę jeden wielki koszmar i wolałabym co miesiąc rodzić i przechodzić połóg, nie przesadzam. Gdyby mąż się na to zgadzał to raczej wybrałabym adopcję.

Aha, dziewczyna mojego kuzyna też miała straszne problemy z nadciśnieniem (nie tylko w ciąży) i dziecko też wcześniak, podobnie jak mój. Na drugą ciążę raczej się już nie zdecydują właśnie przez kwestie zdrowotne i wiek.

twojemu mezowi autorko jest latwo mowic, bo to nie jego problem.zaloze sie ze w niczym nie pomagal i powtarzal ze ciaza to nie choroba