CZy wg was niepełnosprawne dziecko jest nieszczęściem?

Jak sądzicie, czy dziecko np z porażeniem mózgowym lub zespołem downa są nieszczęściem dla rodziców? spotkałam się z różnymi opiniami. Przyjaciółka ma ciężko upośledzonego synka, ma 3 lata, jest leżący, ale zawsze jest taka radosna i mówi, ze to największe szczęscie w życiu- jej synek, ze to dar boski. Z kolei inna koleżanka jest w ciąży i coś wychodzi nie tak na usg i ona panicznie boi się, ze urodzi chore dziecko, mówi, zę byłoby to nieszczęście. Jak Wy uważacie? Szczęscie to, czy nieszczęście?

Ciekawe, czy maz tej przyjaciolki, tez uwaza tego syna za takie wielkie szczescie.

Mój syn ma porżenie mózgowe ale delikatne w poŕównaniu do innych ale wymagaa intensywnej rehabilitacji botoksu w nózkę a mimo to moj najwiekszy skarb

Roznie mozna to postrzegac, zalezy. Jak znaczne uposledzenie umyslowe i sredni kontakt to nawet sie silna wiez emocjonalna nie wytworzy. Ale za to przynajmniej dziecko nie bedzie czulo sie nieszczesliwe. Bo jak z umyslem jest ok, a cialo cierpi to juz gorzej. A jak rodzice patrza na cierpienie dziecka to trudno mowic o szczesciu :( Ze nie wspomne o braku kasy na rehabilitacje, leki, sprzet, czy zwyczajne przyjemnosci zycia (wyjazdy, czy inne "bajery"). No i totalny brak czasu.

Ale moze byc jeszcze gorzej. Dziecko moze byc uposledzone umyslowo, ale z wiekiem coraz silniejsze, moze zaczac zagrazac rodzenstwu, nawet starszemu, rodzicom. oze sie okazac, ze przestana sobie radzic i z obawy o zycie innych dzieci beda musieli oddac je do specjalnego zakladu i beda patrzec cale zycie przy odwiedzinach jak jest caly czas poprzypinane pasami, bo inaczej jest niebezpieczne dla otoczenia. Zreszta gorzej moze byc zawsze :( Lepiej nie chorowac, na nic.

Dziwne jest to pytanie... Wiadomo, że każdy rodzic pragnie zdrowego dziecka ale los czasami bywa przewrotny. Nie zapomnę jak byłam w ciąży i moja mama stwierdziła z troską w głosie, najważniejsze żeby urodziła się zdrowa. A ja odpowiedziałam, że na pewno będzie zdrowa przecież u nas w rodzinie bliższej i dalszej nie ma chorych dzieci, żadnych obciążeń genetycznych, więc na pewno będzie zdrowa. Owszem urodziła się śliczna, zdrowa dziewczynka... Niestety po dwóch latach .... autyzm. Kochamy ja najbardziej na świecie. Córeczka owszem jest darem od Boga ale autyzm już nie... Bardzo często "klocilam" się z Bogiem dlaczego akurat ukaral moje dziecko tym dziadostwem, nie mógł zeslac choroby na jakiegoś bandytów.

jakby bandyta mial autyzm to by pewnie bandyta nie zostal...

Nie miałam na myśli autyzmu, jest tyle innych chorób. Chociaż wiadomo byłoby za co cierpi a tak to muszę cierpieć bezbronne, niewinne dzieci... I pytam się, gdzie tu jest sprawiedliwość boska?

a czym sie rozni autyzm od zespolu downa? Nie mowie o objawach, tylko o efekcie. mamy uposledzenie skutkujace ograniczonym kontaktem z osoba chora. A stopien uposledzenia moze byc rozny.

Dzieci z ZD prawie zawsze ss uposledzone intelektualnie a z autyzmem nie... Moja córka ma autyzm, nie ma problemów z nauką, ma jednak problemy tzw. społeczne. Jest wrazliwsza na bodźce od innych dzieci.

Natomiast dzieci z ZD ss bardziej towarzyskie.

Każdy z nas w każdej chwili może stać się osobą niepełnosprawną....

Jak ma się jedno, pierwsze, wyczekiwane, to może i jest szczęściem. Jestem mamą dwóch zdrowych dziewczyn, 10 i 15 lat. Zawsze byłam przeciwna usuwania ciąży, ale jeśli okazałoby się że jestem w ciąży i dziecko ma urodzić się chore, chyba bym usunełą.... Właśnie ze względu na dzieci które mam, aby ich nie obarczać odpowiedzialnością i opieką nad niepełnosprawnym rodzeństwem kiedyś tam w przyszłości. No i teraz jestem im potrzebna. Inaczej gdyby dziecko przy porodzie było niedotlenione.... Takie moje gdybania i mam nadzieję że nigdy tego nie doświadczymy....

Mowie, ze nie chodzi o objawy... Uposledzenie na czym innym polega ale jest. Problemy spoleczne objawiaja sie kiepskim kontaktem z takim czlowiekiem. A stopien tego uposledzenia moze byc rozny przeciez. Nie pisalam o Twoim dziecku, tylko ogolnie. Nauka to tu najmniej istotna jest...

Dziecko nie może być nieszczęściem, w końcu to nie jego wina

raczej rzadko kto jest winny swojej chorobie. Osoby starsze obloznie chore rowniez. A wez powiedz, ze to nie nieszczescie...

Nieszczęściem jest choroba a nie człowiek... Mój tata umierał na raka śmiercią glodowa

No wlasnie to nieszczescie. Wiec czy dziecko czy dorosly. Choroba to zawsze nieszczescie. I to zarowno dla tej osoby (chyba, ze uposledzona umyslowo) jak i dla bliskich.

super temat. Każdy marzy o takim dziecku:o