Oto najwspanialszy, najpiękniejszy dar od drani, badbojów i łobuzów dla kobiet:

Sati (dewanagari: सती; rodzaj żeński od sanskryckiego przymiotnika sat oznaczającego idealny, czysty, prawdziwy; używa się również terminu suttee) – zwyczaj, rytuał, ceremonia, czy też praktyka pogrzebowa, obecna wśród pewnych społeczności w Indiach polegająca na samospaleniu wdowy wraz ze zwłokami męża, na jego stosie pogrzebowym[1]. Zwyczaj ten był zakazywany kilka razy, ostatni zakaz miał miejsce w 1829 roku jeszcze za czasów kolonii brytyjskiej[2]. Nazwa pochodzi od bogini Sati, żony boga Śiwy, znanej również jako Dakszajani, która jako pierwsza dokonała samospalenia, ponieważ nie mogła znieść upokorzenia jakiego zaznał jej mąż ze strony jej ojca Dakszy. Termin ten może być również używany do określenia wdowy i oznaczać kobietę cnotliwą (pisany jest wtedy dużą literą). Sati pojawia się zarówno w pismach sanskryckich jak i napisanych w hindi gdzie słowo to oznacza to samo co „dobra żona”; termin suttee był często używany przez pisarzy pochodzenia angielsko-indyjskiego[3].