Nigdy nie istnieliśmy.

Pozbyłam nas wszelkiego kontaktu do siebie, dlatego piszę tutaj, licząc, że przeczytasz. W ciągu kilku dni staliśmy się wrogami, unosimy się dumą. I choć oboje mamy uzasadnienia dla takich, a nie innych zachowań - mimo wszystko, nie tak to miało wyglądać, biorąc pod uwagę tę kilkuletnią znajomość, a później nieco bliższą relację. Zabrakło ostatniej, spokojnej rozmowy, czasu na wyjaśnienia, przysłowiowego uściśnięcia dłoni, a następnie rozejścia się w swoje strony. Pozostały niedomówienia i dziesiątki pytań, negatywne emocje. Nie mam do Ciebie o to pretensji. To nie była Twoja decyzja, nie pozostawiłam Ci wyboru, lecz postawiłam przed faktem dokonanym. Nie chcę też zmieniać tego stanu rzeczy. Oddycham z ulgą, śpię spokojniej, odkąd "nas" nie ma - co nie oznacza, że nie tęsknię. Tęsknię, lecz z każdym dniem coraz mniej, wierząc, że to była słuszna decyzja. Chcę tylko powiedzieć, że wybaczam Ci. I przepraszam za to, za co powinnam... Bądź szczęśliwy.

Dziwny tekst.s

no i dobrze

A schudłaś choć trochę?

Czasami dochodzi się w życiu do takiego momentu, że to nie duma każe nam milczeć, tylko jesteśmy tak poranieni, zranieni, że cierpienie psychiczne nie pozwala się odezwać do drugiej osoby. Może też siły i wiary brak, że znów ten ktoś zakpi. Czasem człowiek jest już złamany i życie mu sie wali na łeb na szyje. Rozpacz czarna i więcej nic pomieszana momentami z wiarą, że w końcu musi być lepiej, bo już dłużej takim cierpieniu i bezsensie i niesprawiedliwości żyć się nie da.

Jesteś knurr Danielu!

Kasiuniu, wybacz! Kocham Cię! Daniel

Kasiuniu Kochanie przepraszam Cię za te ostatnie moje miesiące wiem że tak się zrobiło z nami ale chciałbym to wszystko naprawić bo ja Cię naprawdę Kocham i mi to nie przejdzie tak mi mówiłaś. Proszę Cię tylko Kasiuniu o jedną szansę. Daniel K

A. skoncz juz to. Napalilem sie na ciebie,pieknie do mnie pisala, to mnie dodatkowo nakręcalo, ale to nie mialo sensu. I tak wolalas jeździć z bogaczami. Na dluzsza mete nic by z tego nie bylo.