Znajomy symulant i jego depresja

Witajcie, pragnę zapytać czy i w gronie Waszych znajomych też macie osobę, która stawia sobie niemożliwe do zrealizowania cele (bez dobrego pochodzenia i znajomości rodziców, wyłudzania vatu etc) gromadzenia majątku? Mamy znajomego, który niedawno przekroczył 30 rok życia i z tego tytuły absorbuje uwagę innych sugestią, że się nie dorobił - bo nie ma siły przebicia, klepie przysłowiową biedę, ma nierozwojową pracę, nie potrafi inwestować i pospolitej smykałki do biznesu - słowem wszystko co jest rzeczywistością 90% szczęśliwych Polaków jemu spedza sen z powiek. Mimo, że jest w związku małżeńskim o dziecku nawet nie chce słyszeć, bo materialnie nie podoła się temu zadaniu i przy takich zarobkach mało persepktywiczne, bo dziecko już byłoby obciążone niby gorszym startem w dorosłość. A teraz sprawdźmy jak to mu "źle". Mieszkanie bez kredytu, w wielkiej płycie, 51 m2, 3 pokoje (rodzice dołożyli im 60 tysięcy w formie darowizny, resztę ok. 180 tys ciułali sami), samochód 6 letni, kilka wycieczek zagranicznych. Nie no, faktycznie fatalnie, od ust muszą sobie odejmować. On pracuje - na słuchawce w banku, ona (wybranka jego serca sakramentalna) natomiast w biurze jednego z operatorów turystycznych. Wiadomo system prowizyjny, ale nie ma miesiąca jak sami deklarowali, żeby obydwoje mieli pensje poniżej 3 tys netto. No ale fatalnie, bieda z nędzą. I ten typ skończył 30 rok życia i gdera o depresji, bo on nic nie osiągnął chociaż całe życie harował. Ciężki przypadek.