Studia, chęć wyrażania się oraz prośba o poradę.

Witam! Mam 17 lat, chodzę do 1 klasy technikum. Od 2-3 lat interesuje się psychologia, ciągnie mnie do tego, lubię rozmawiać z ludźmi, nie wiem jak to się dzieję ale nowo poznane osoby potrafią mi szybko zaufać i zwierzac się z problemów. Wiem, ze na studia rodzice nie dadzą mi ani grosza, powtarzają ciągle ze i tak na nie nie pójdę bo nie dam sobie rady, nie utrzymam się a oni mi na to pieniędzy nie dadzą itp. Jestem tego świadoma dlatego też szukam pracy i większość pieniędzy jaką dostaje odkładam a staram się brać jak najmniej poza kieszonkowy za które kupuję sobie sama również bilet miesięczny który kosztuje 120 zl, co mało nie jest ,-, Sytuacja w moim domu nie jest kolorowa - tata ciągle pije, zarabia fakt ale bo alkoholu jest agresywny, wyzywa ciągle mnie i mame, mam 3 rodzeństwa które tata mega rrozpieszcza, kupuję im wszystko bez względu na cenę a mi każdy grosz wypomina jeśli mi na coś da, potrafi mi wspomnieć to ze jem za jego pieniądze i to bardzo często. A jeśli chodzi o te studia, bardzo się boję ze nie dam sobie rady, ze nie pogodze pracy z nimi a chciałabym się wyprowadzić jak najszybciej, od poniedziałku prawdopodobnie zaczynam pracę także jakieś pocieszenie to zawsze jest. Czy ktoś z Was był na studiach i i sam się utrzymywał? Mogłabym prosić o odpowiedź jak trudno było itp? Dużo też czytam opinii ze po psychologii ludzie nie mogą znaleźć pracy przez co również się zzastnawiam czy wgl na nie iść, czy na inny kierunek albo wgl zrezygnować i od razu po technikum iść do pracy w zawodzie - technik handlowiec, o ile znajdę pracę. Wspomnę również ze do technikum również poszłam ze względu na rodziców, chciałam iść do liceum Ale po prostu mi nie pozwolili.