Czy u dziecka, ktore ma 2ipol roku wstret do innych dzieci jest jeszcze normalny

Bo maly boi sie dzieciakow...widze ze ktos tu pisal o dziecku poltorarocznym...otoz zainspirowalo mnie to do stworzenia swojego tematu bo moj synek ma 2,5 roku i od kiedy pamietam nienawidzi innych dzieci, nawet jak ktos sie z nim probuj***awic to odpycha, chce sie bawic tylko z rodzicami...

masz jak wychowałaś.

No ale jak wychowalam? przeceiz chodzilismy z nim do jego kuzynki i miedzy dzieci na plac zabaw ale to nic nie dalo

A okazuje zainteresowanie, tzn. Czy się patrzy co inne dzieci robią? Mówi coś o innych dzieciach. W tym wieku jeszcze może tak być...Ja byłam podlamana moim jak miał 2,5 roku że się właśnie boi dzieci...Ale w przedszkolu wcale nie było źle od początku, był ostrożny, z czasem coraz smielszy...Teraz chodzi drugi rok do przedszkola i jest duszą towarzystwa :D

Nie okazuje zadnego zainteresowania, spojrzy na chwile co jakies dziecko robi i od razu sie odwraca i nie chce miec nic do czynienia z tymi dziecmi. Ma jakby swoj swiat, sam sie bawi albo z rodzicem

Mam ten sam problem autorko,moja córka za 2 tygodnie skonczy 2 lata. Na placu zabaw jak tylko widzi zblizajace sie male dziecko krzyczy i chce na rece. W zeszlym roku siedziala bez problemu w piaskownicy z innymi dziecmi. Nie wiem czy to po tej zimie sie tak zrobilo,nie miala praktycznie kontaktu z rówieśnikami. Teraz chodze z nia codziennie na plac i widze ze po jakis 2 h przyzwyczaja sie do dzieci i nie placze. Tez sie martwie jak to bedzie jak pojdzie do przedszkola.

Mój syn tez tak miał w tym wieku. Przeszło po 3rodzinach.

Poczytajcie o rozwoju dzieci. Dziecko w tym wieku nie przejawiaja zainteresowania innymi dziećmi. Bawi się obok ich a nie z nimi. Dopiero ok 3 roku życia zaczyna być bardziej zainteresowany.

autyzm

Jasne;)

Dokładnie. Dzieci w tym wieku bawią się obok siebie. Na wspólną zabawę przyjdzie czas. Spokojnie.

Wiem, ze niektórym mamom może nie chodzi o sam brak zainteresowania co właśnie nawet ucieczkę czy lęk i płacz na inne dzieci. Mój syn mimo że widział się często z dziećmi, na placu zabaw codziennie to też wszedł w taki etap i to okropnie! Uciekał, płakał jak tylko jakieś dziecko podeszlo. Ludzie patrzyli na mnie jak na dzika, a ja przecież nigdy nie dawalam mu takiego przykładu! Zawsze porozmawiam chętnie nawet z przypadkowa osoba, która tam gdzieś zaczepi z pytaniem "o godzinę".. Przeszło jak ręka odjal po roku, a w przedszkolu to już już ogóle było super. Nie wiem z czego to wynika. Wiem, ze to ciężkie, ale moja rada po takich doświadczeniach: nie wmawiaj dziecku, ze "zobacz jak fajnie możecie razem posiedzieć itp". Dziecko ma to w nosie i nie wierzy, choć mame/tate", a nie jakiegoś kolegę, który wszystko zabiera. Dzieci sĄ różne i różnie sie rozwijają i niektóre potrzebuja czasu by sie otworzyć czy zaufać. Mój np nigdy nie bal się psów. I to od malutkich do takich co go o głowę przewyższają. Mamy w domu też małego psiaka. Wszystkie na dworze by glaskal, a jak jakiś chciał go oszczekac to powiedział mu tylko "ciacho być!" i tyle. A SĄ dzieci, które w popłochu uciekaja od psów. Czy ja się z nich wysmiewam? Nie bo wiem, ze dzieci są różne..