Panicznie boję się o swoje dziecko

Moja córka ma 6 mcy. Ciąża była z problemami. Od czasu leżenia na patologii ciąży okropnie boję się o swoje dziecko, dopatruje się jakichś zaburzeń, obawiam się że nie będzie się dobrze rozwijać. Czy ktoś to zna?

Myślę że to normalne. Oczywiście nie można popadać w paranoję, ale doskonale cie rozumiem chociaż moja ciąża była bezproblemowa. Mój syn ma 4 lata, martwie się gorączka czy bólem brzucha itd. Gdy uderzy się gdzieś w głowę zawsze go pozniej obserwuje. Pamiętam jak tu na forum naczytalam się o autyzmie a później sprawdzałam u syna czy np.jak go zakręcie dookoła to czy straci równowagę. Dziecko trzeba obserwowac ale nie wyszukiwać na sile chorób i objawów bo by człowiek oszalał.

Tak, ja to znam, córka ma 20 lat i jest ok.

To nerwica z Twojej strony, nie radzę dopatrywać się zaburzeń bo jeszcze coś wykrakasz, lepiej myśleć pozytywnie, nie jeden się z choroby w ten sposób wyleczył bo myśli kształtują rzeczywistość jak czujesz, że jest coś nie tak to do lekarza z dzieckiem idź ale jak to tylko nerwica lepiej daj spokój, bo i nerwy mogą przejść z matki na dziecko i potem będzie się wszystkiego bała

Ja to znam doskonale, tyle ze u mnie przerodzilo sie to w chorobe. Muszę brac leki, by funkcjonować normalnie. Zaczelo sie od takiego samego strachu o dziecko, a potem efekt kuli snieznej... zaczelam sie bac o swoje zdrowie, doszukiwalam sie objawow nowotworu, zakrzepicy, tetniaka. Bylam pewna ze osieroce dziecko, plakalam po katach, chodzilam do lekarzy non stop co przyplacalam ogromnym stresem, albo wydawalam mnostwo kasy na prywatne badania ktore sobie sama wymyslilam. Dlatego radze ci przystopuj,albo jak cie to bardzo dreczy to udaj sie do psychologa.

Nie, taka paranoja nie jest normalna. Co więcej można w ten sposób dziecku krzywdę zrobić.