Chce mi się płakać

Mam 28 lat i nic nie jest w moim życiu takie jak być powinno. Nie mogę znaleźć pracy, moja mama leży w szpitalu ciężko chora, jestem samotna, niedoceniana, gorsza...

nie wmawiaj sobie, że jesteś gorsza...

Będzie dobrze

Współczuję, ale w życiu nigdy nie jest tak jak sobie wyobrażamy, ale z drugiej strony nie musi oznaczać, że będzie źle. Rzeczywiście choroba w rodzinie, brak pracy dołuje, ale uwierz mi, że sporo czasu przed Tobą bez względu co sobie myślisz, a po burzy jest słońce, ja mam 39 lat i wszystko co najlepsze spotkało mnie później niż wcześniej, były porażki, ale pozytywów było więcej. I w zasadzie wciąż uważam, że jeszcze dużo rzeczy osiągnę albo przynajmniej będę iść w tym kierunku. Najwazniejsze to iść do przodu choćby małymi kroczkami, cieszyć z drobnych rzeczy nawet kiedy oczekujesz tych większych i nie porównywać z innymi, to zwykle przez to się dołujemy.

Wiem, że nie powinnam się poddawać, ale moje życie od zawsze było pechowe i tak już pozostało. Stale piętrzą się problemy, a wraz z nimi narasta frustracja. Nie mam już sił do walki. Jestem do niczego, niczym nie mogę zaimponować facetom, w dodatku moja mama jest chora...

głębszy problem, z którym raczej nikt Ci tu nie pomoże nie masz kogoś zaufanego, z kim możesz o tym porozmawiać?

Idę za dwa dni do psychiatry na pogadankę, może coś doradzi, ale rozmowa z lekarzem to jedno, a życie to drugie.

A jaki masz stosunek do seksu oralnego? :-P

Módl sie za mamę, na różańcu można wiele wymodlić.