narzeczony i jego siostry...

Zacznę od początku. Mój narzeczony ma dużą rodzinę, w tym trzy siostry. Kocham go, czuje się z nim szczęśliwa, i bezpieczna i wiem, że to właśnie z nim chcę spędzić resztę życia, ALE tylko w momencie, kiedy nie ma w pobliżu jego rodziny... Jego siostry to perfekcyjne tancerki, śpiewaczki, studentki. Są inteligentne, zabawne, towarzyskie i wszyscy je uwielbiają. Mężczyźni ciągnął do nich jak pszczoły do miodu. cały czas słucham, jakie są piękne, jakie idealne, jakie miłe i dobre. Ich przyszli mężowie patrzą na nie rozmytym, maślanym wzrokiem, mówią, że cały czas całowali by je po rękach, że czekali na takie kobiety całe życie, że są cudowne, wspaniałe, że oni żyją po to, żeby nosić je na rękach, że zbudują im domy i zrobią dla nich wszystko. A ja siedzę z nimi przy stole, taka szara myszka, ze spoconymi dłońmi, uśmiecham się i przerażona myślę o tym, że nigdy im nie dorównam. Że Paweł, patrząc na mnie będzie chciał zobaczyć odbicie swoich idealnych sióstr, czy mamy, która stworzyła dom idealny. A ja nie jestem osobą towarzyską, nie tańczę, nie śpiewam, nie jestem wszechstronnie uzdolniona. Nie mogę przestać o tym myśleć, przez co odsuwam się od niego i widzę, że on też jest jakiś inny...