Czy kochał kiedyś ktoś tak?

Powiedzmy trwa to mniej więcej od pierwszego zakochania, po następne, i ucieczki i powroty ok. 10 lat. Co ciekawe, były chwile tak złe, jak i dobre, ale zawsze takie nasączone jakimś dziwnym promieniowaniem, jakimś dziwnym wzajemnym upodobaniem aż zrodziła się miłość, która trwa i trwa i mimo odmian losu, dobrych i złych chwil, jest. Czy to prawdziwa miłość?

Mam, a w zasadzie miałam podobnie. Pojawiła się agresja w waszym związku?

raczej nie.

Co to znaczy raczej? Albo się pojawiły awantury z wyzywaniem itd. albo nie. Jeżeli tak, to niestety, ale równia pochyła. Mówię z doświadczenia.

Nawet ciągła krytyka to już jest czerwona lampka.

Nikt nikogo nie wyzwał, a pretensje jakieś, każdy ma w swoim czasie...ale chodzi o to, że one ustępują...

Bardzo ogólnie mówisz, pretensje raczej nie ustępują, a eskalują, chyba, że oboje coś zmieniacie. Po pretensjach jest pogarda i wtedy to już nie ma czego zbierać.

Wiesz co, coś przesadzasz...Pokaż mi małżeństwo bez awantury, pokaż mi nawet 30-letnie małżeństwo, w którym nie było pretensji, może ciągłych pretensji...Ważne jest normalne spojrzenie na to wszystko, ważne jest co mamy w sercu: wzajemną akceptację (pomimo że coś nam się nie podoba), pragnienie dobra. Uważam, że jeśli często pojawia się pogarda, to nie ma żadnej miłości. Miłość jest ponad...Czemu przyciągają się przeciwieństwa?

To jest już uzależnienie, a nie miłość.

uzależnienie od miłości? może? ALE JEDNAK TO MIŁOŚĆ.

tak, tak, poczytaj o kobietach kochających za bardzo i uzależnieniu od miłości, bardzo mądre książki napisała Pia Mellody, zobaczysz, że być może to co nazywasz miłością jest chorym układem

to nie jest chorym układem