Jak znaleźć wspólny język z innymi ludźmi?

Witam, Od wczesnego dzieciństwa zmagam się z szeregiem zaburzeń psychicznych, przez które byłam odizolowana tak od rówieśników, jak i reszty społeczeństwa. Teraz czuję się dużo lepiej, mam pracę, szkołę, wyglądam i zachowuję się jak zupełnie normalna osoba. Problemem jest jednak to, że zupełnie nie umiem nawiązać relacji z ludźmi. Nie chodzi mi nawet o związek czy przyjaźń, nie potrafię nawiązać zwykłej znajomości, ponieważ nie mogę znaleźć z nikim wspólnego języka. Mężczyźni próbują mnie podrywać, a kobiety ze mną rozmawiają, ale rozmowa najczęściej kończy się po paru zdaniach, bo po typowej "gadce - szmatce" żadne z nas nie ma już nic do powiedzenia. A gdy ja próbuję nadać temat - oni, nie wiem czy z powodu braku zainteresowania nim czy z innego powodu, nie chcą, lub nie mogą, potrafią (???) rozmawiać dalej. O czym rozmawiacie z ludźmi? Jak sprawić by ludzie ze mną rozmawiali? Nie muszę być duszą towarzystwa, ale pomogło by mi wyjście z izolacji. Od razu mówię, że jestem na bieżąco z tym co się dzieje na świecie, dużo czytam, oglądam filmy, ale o czymkolwiek bym nie mówiła, ludzie nie kontynuują rozmowy, na pytania zazwyczaj odpowiadają zdawkowo lub wcale. Za wszystkie rady z góry dziękuję

Nie staraj się byc interesująca, bądz zainteresowana. To jest takie enigmatyczne- byłam izolowana...Nikt Cię nie izolował, zamykał, odsuwał, sama to robilas, więc pisz jak jest, bez niedomówień. Nie z kazdym znajdziesz wspólny język, bo najczęsciej ludzie rozmawiają o błachych sprawach, płytkich ,pobieżnie i bezrefleksyjnie. Ale mozna trafic przypadkiem na fajnych ludzi, więc..warto rozmawiać. Polecam ksiązkę Lilian Glass "Wspaniali ludzie". Pozdrawiam.

Nie potrzebuję interesujących ludzi, nie jestem wybredna i nie oczekuję od innych, że będą dostarczać mi rozrywki. POTRZEBUJĘ JAKICHKOLWIEK kontaktów z innymi ludźmi, a nie spotkałam nikogo z kim mogła bym je nawiązać. Także nie pytam "gdzie znaleźć interesujących ludzi" - tylko jak rozmawiać z tymi, którzy są wokół mnie. Tymi zwyczajnymi, co rozmawiają o rzeczach trywialnych czy błahych, wszak oni mają znajomych, więc muszą o czymś z nimi rozmawiać....

z większością ludzi rozmawia się o d***e Maryni dlatego właśnie, że nie z każdym ma się wiele wspólnego

dobrzy znajomi to rozmawiaja o swoich problemach,pracy,zdrowiu,plotkują a z innymi to z reguły o pogodzie, co słuchac jak idzie w pracy, no jeszcze o jakims głosnym wydarzeniu wsrod celebrytow czy w polityce, z obcymi trudno rozmawiac bo nei kazdy z reszta i po co ma się otworzyć

najbardziej łączą wspólne pasje upodobania zainteresowania no i przyjazn i milosc

Mam dokładnie taką samą sytuację - mnie też faceci podrywali, i z kobietami jakos nie mogę się dogadać do końca mimo, że chcę. Tylko że ja miałam koleżanki w szkołach, jednak gdzieś w połowie lo nasze drogi się rozeszły (ja pozrywałam znajomości bo nie były zbyt udane), a że w samym LO miałam słabe kontakty, to na dzień dzisiejszy jestem sama, bo na studiach mam malutko ludzi i też znowu nie udało się nawiązać więzi, mam tylko mężczyznę szalejącego za mną, co do którego sama nie wiem co czuję i przeraża mnie myśl, że jestem z nim, bo nie mam nikogo innego.

jak spotkasz odpowiednią osobę to nigdy nie zabraknie chęci i tematów do rozmów

gdzie znaleźć interesujących ludzi - takich to nie ma a jak siebie uazaja za takich to nie spojrzą na Ciebie, a takimi ktorych znasz to tzreba znac ich sprawy ich zycie ich problemy ich pasje razem zartować i wykazac się empatią umeic wspolczuc czy pocieszyc to łączy najbardziej poprostu bezpośredniość i otwartość tylko nie kazdy chce , dla mnie najlepszą przyjaciólką jest moja matka i najbliższa koleżanka, z moją matką gadam prawie o wszystkim:D kiedys nie miałyśmy wspólnego jezyka ze sobą, myślałam,że matka jest moim wrogiem (te jej wymagania) ale odkąd sama zostałam matką całkiem już swoją zrozumiałam , mało tego wiem, że mnie kocha ,choć bywała na mnie zła czy wściekła,bo ma taki charakter a teraz jest git jesteśmy przyjaciólki normalnie,az mi żal straconych tamtych lat, doceniam jej bezpośredniośc i wiem,że mogę na nią liczyć,w sumie interesujący ludzie nie sa mi do niczego potrzebni, bo liczą się najbliżsi:)

po co wam wspolny jezyk z innymi ludzmi? przeciez relacje miedzyludzkie to obluda, zaklamanie przyprawione ogromna iloscia intetesownosci i chamstwa. zyj wlasnym zyciem, jestes wolna, nie musisz z nikim na sile sie komunikowac

jak ludzie się lubią to z komunikacją nie ma problemu a z obcymi to zawsze jest dystans i slusznie

:) cześć czytam 'Śpiew ptaka', de Mello, na zmianę z oglądaniem filmideł, po sama nie wiem jak długim czasie jestem częściej na kafe i dziś akurat trafiłam na Twój temat :) i cieszę się, bo że w chorobie czasem nie da się inaczej, tylko zwolnić - trafiasz na ciekawych ludzi :) rozumiem Cię, przeszłam być może podobną historię mogę Ci powiedzieć, czego się nauczyłam: 1. jeśli na 100 osób z jedną umiesz rozmawiać, czujesz się przy niej bezpiecznie i dobrze, to jest bardzo OK :) 2. jeśli nie umiesz rozmawiać, ale wiesz jak słuchać i słyszeć, to jest to też rozmowa :) 3. jeśli chcesz nauczyć się prowadzić zwykłe rozmowy, na początek słuchaj, co chce Ci powiedzieć osoba, podglądnij jak rozmawiają ze sobą inni, sprawdź czy Ci to odpowiada i szukaj swojego sposobu na bycie z ludźmi, nie musisz jak oni :) ...z Panią w sklepie zamienisz dwa słowa na temat zwariowanych kolejek przed świętami, innym razem zapytasz, czy wszystko w porządku, bo ma tak czerwone oczy, a kiedy zacznie płakać, zaczniesz natychmiast trajkotać, jaka to z Ciebie gapa, że przecież przyszłaś po dwa jabłka, cytrynę i kapustę, najlepszą na świecie kapustę kiszoną, z kimś w autobusie na temat rozkładów jazdy, że są do totalnej bani, bo niekompatybilne z robotami na drogach, z Panem na placu, co sprzedaje warzywa i wita Cię jak zawsze: "kochaniutka, co dziś kupujemy", a gdy zamienisz kilka słów o jabłkach, które tylko on sprzedaje i tylko one mają tak aromatyczny smak, a tobie ich właśnie potrzeba do szarlotki, powiesz, że specjalnie po nie "tylko do Pana przyjeżdżam" :), z Panią w urzędzie wykłócisz się o informacje, do której przekazania ona nie jest wystarczająco wykwalifikowana "ja się proszę panią tym nie zajmuję, ja od kadr, sprawy personalne pokój nr 1", kupując kawę w ulubionej kawiarence uśmiechniesz się do kelnera, żeby pamiętał "ma być czarna, bez cukru" i zapytasz jak mu poszedł egzamin na studiach, itd. itp. powodzenia !

Nie tylko ty tak masz autorko:-) Ja jestem osobą niepewną siebie, dość zamkniętą ale nie odrzucającą drugiego człowieka. Od roku jestem w nowym związku, poznałam znjomych mojego faceta i mimo wielu spotkań nie potrafię się wkręcić w to jego towarzystwo. Czuję się skrępowana i niepewna. Nie mam z nimi o czym rozmawiać, czasem występuje krępująca cisza. Próbowałam ratować tą krepującą ciszę i zagadywałam ale to i tak nic miedzy nami nie zmieniło. Tak bardzo chciałabym się z nimi zgrać, chciałabym nawiązać z nimi nić porozumienia. Niestety zamiast tego męczę się w ich towarzystwie a oni w moim.

Dnia 25.04.2017 o 22:35, Gość gość napisał:

Nie staraj się byc interesująca, bądz zainteresowana. To jest takie enigmatyczne- byłam izolowana...Nikt Cię nie izolował, zamykał, odsuwał, sama to robilas, więc pisz jak jest, bez niedomówień. Nie z kazdym znajdziesz wspólny język, bo najczęsciej ludzie rozmawiają o błachych sprawach, płytkich ,pobieżnie i bezrefleksyjnie. Ale mozna trafic przypadkiem na fajnych ludzi, więc..warto rozmawiać. Polecam ksiązkę Lilian Glass "Wspaniali ludzie". Pozdrawiam.

Co ty ... możesz wiedzieć o niej?