Jestem wrakiem człowieka

Mam ok 20 lat i wrażenie, ze jestem wrakiem czlowieka. Moje zycie to tylko praca dom, nigdzie wiecej nie wychodze, mam fobie spoleczna, nie umiem rozmawiac z ludzmi, nie mam zadnych przyjaciol, zadnych znajomych nawet, zadnych doswiadczen zyciowych nie mam, nie bylam na wlasnej studniowce, nie robilam osiemnastki, cale zycie spedzilam z dala od ludzi Moje zycie jest porazka, jestem idiotka, nic nie umiem, zawalilam mature, na zadne studia mnie nie chcieli, pracuje w fastfoodzie, nie chce zyc Do tego dochodzi moj aspekt fizyczny. przez ostatnie lata zachaczalam o anoreksje, bylam przerazajaco chuda, bo wiecznie nie mialam apetytu i nic nie jadlam. Teraz wpadlam w kompulsy i strasznie sie roztylam. Moze nie mam jakiejs otylosci, waze 10 kg za duzo, ale czuje sie z tym tragicznie. Od teraz jak wracam do domu to to co zawsze (komputer- tak sobie zniszczylam oczy ze bede musiala kupic okulary), i jedzenie. Jem bez opamietania.

Zapomnialam sie podpisac

Czuje sie jak masa gowna. Jak rzezbic w gownie? Jak zaczac od nowa?????

Weź dopę w troki i pracuj nad sobą, samo użalanie nic nie da. Naprawdę masz alternatywę, albo byc do rzeczy albo byc do niczego, wybór nalezy do ciebie.

Znowu to samo. Wyprany mozg. Ludzie to qrwy falszywe wiec sie ciesz ze nie masz znajomych a nie narzekasz.

Mam sie cieszyc z tego ze moje zycie jest do d**y? Ze nie mam ZADNYCH dobrych wspomnien z dziecinstwa, liceum, studiow? Ze nigdy nikogo nie znajde?

Skoro masz fobię to jakim cudem pracujesz w fastfodzie? Przecież tam trzeba mieć kontakt jak nie z klientem to z pozostałymi pracownikami. Jak sobie dajesz radę w pracy? Jakie były początki w pracy?

Ech nie chce mi sie rozpisywac, po prostu poszlam do pierwszej lepszej pracy, jestem w niej od niedawna i i tak juz sobie nie radze, ale nie o tym temat

Tylko pieniadze sie licza wiec ciesz sie ze masz prace. Ludzie to qrwy.

każdy jest artystą i usiłuje rzeźbić swój los ,fakt że niektórzy wybierają niewłaściwe tworzywo nie daje im pożądanej satysfakcji,dlatego kto rzeźbi w goownie ten wstydzi się pokazać innym swoją twórczość obawiając się że zostanie niewłaściwie oceniony ....

Dokladnie. Liczy sie tylko to co mozna kupic i nigdy cie nie zdradzi. :)