Czy rodzice az tak wplywaja na zycie?

Zawsze w rodzinie bylam uwazana za dziwaka. Czesto jako nastolatka wybuchalam i krzyczalam. Od 2 lat nie mieszkam z rodzicami i jestem innym człowiekiem. Calkowicie sie zmienilam. Jestem spokojna, nie czuje agresji. Dzis przyjechalam do domu rodzinnego i znowu placz, kłótnie. Tak sie zastanawiam czy to ze mna jest cos nie tak czy to moi rodzice tak toksycznie na mnie dzialaja? Czy to mozliwe ze oni spowodowali ze taka kiedys bylam, zanim sie wyprowadzilam? W domu czesto matka krzyczy, przeklina o najmniejsza glupote. Gdy mam inne zdanie to jestem wyzywana. Nie lubie tu przyjezdzac i staram sie byc jak najmniej w domu rodzinnym. Nie mam zaufania do rodzicow i nigdy im sie nie zwierzalam. Malo z nimi rozmawiam. Nie wiem czy to moja wina czy ich.

ani z tobą nie jest źle ani z twoimi starymi, to naturalna kolej rzeczy jest i u zdecydowanej większości schemat jest podobny :D

No wlasnie tez tak myslalam ale widze moich znajomych. Oni chetnie jezdza do domu rodzinnego, ciesza sie ze zobacza rodzicow a ja nie. Znajome z kazda p*****la dzwonią do mamy i zwierzaja sie. Dlatego tak mnie to zastanowilo

"Nie wiem czy to moja wina czy ich" x To rodzice wychowywali Ciebie, a nie Ty ich. To oni byli dorośli jak Ty byłaś dzieckiem. Niestety nawalili, bo jeśli nie masz w domu poczucia bezpieczeństwa to "zasługa" Twoich rodziców.

00:22 Mam nadzieję że żartujesz i tylko chcesz pocieszyć autorkę.

Nie, to wina żyły wodnej pod twoim domem.

Hah, widze calkiem sprzeczne poglady macie na ten temat. Pytam tak po prostu bo jakos zaczelam to analizowac. Dziwne ze tak sie zmienilam po prostu wyprowadzajac sie i ze za kazdym razem wracajac tak sie czuje.

nim się obejrzysz sama staniesz się sknerowatą gburowatą popierdzającą mamą, plującą jadem na zgreda wlewającego piwsko beczkami i brudzącego buciorami perski dywan w przedpokoju oraz zalewającego deche w kiblu cuchnącymi szczynami fermetu piwnego, a cudowny dzidziuś z pachącymi nóżkami i różowiutkim licem po latach snujący z kąta w kąt bez bliżej sprecyzowanego celu i wylewający frustrację z powodu pryszcza, litościwym błagalnym stylem proszący o spokój "otpiertolcie się wszyscy ode mnie!" będzie chylił cie na równi pochyłej to w górę to w dół prespektywistycznie do usranej śmierci :D