Niech mnie ktoś wysłucha...

Jestem młodą kobietą. W lipcu wychodzę za mąż. Mój przyszły mąż jest ode mnie starszy o 38 lat. On jest dyrektorem pewnego obiektu, ma własną firmę z siedzibą w dwóch miastach, do tego prowadzi liczne szkolenia i warsztaty, pracuje również w jednym miejscu raz w tygodniu jako instruktor, ale to bardziej dla rozrywki. Dodatkowo prowadzi zajęcia na dwóch uczelniach. Poza tym cały czas ma różne zlecenia i projekty do realizacji. Ma ładny dom z ogrodem. Dlaczego z nim jestem? Ten człowiek zapewnia mi stabilną sytuację materialną i daje poczucie bezpieczeństwa. Pewnie każdy powie, że to małżeństwo z rozsądku, albo że dla pieniędzy. Jest w tym wszystkim coś jeszcze. On jest dla mnie jak tato, którego nigdy nie miałam. I kocham go, ale właśnie taką miłością jak do tatusia. Stresuję się tym ślubem. Teoretycznie nic to nie zmienia, ale ja powiedziałam mu, że chciałabym z pewnymi sprawami poczekać do ślubu, a on to uszanował. Jestem przerażona.