czuję cholerną pustkę

Czuję straszną pustkę w środku. Niedawno wróciłam z dwutygodniowego turnusu, gdzie przez dwa tygodnie osiągnęłam więcej niż przez trzy lata z moją fizjoterapeutką. Chłopacy którzy mnie ćwiczyli są dla mnie kimś więcej niż tylko fizjoterapeutami. Są też dla mnie kimś w rodzaju dobrych kumpli, co prawda nie wiem czy oni tak samo czują w stosunku do mojej osoby, ale nikt nie potrafił mnie tak rozśmieszyć czy szczerze pogadać. No i nigdzie indziej nie widziałam ludzi którzy by wkładali tyle zaangażowania i pasji do swojej roboty Wróciłam do domu i nic. Teraz zostały mi tylko książki, komputer, fizjo która chyba ma w d***e moje postępy i ja. Próbuje ćwiczyć, ale nawet nie potrafię się zmotywować by wyrabiać 1/3 normy turnusu. No niby ustaliliśmy sobie z chłopakami jakie mam cele do następnego turnusu : Mam ćwiczyć sama w domu, zrzucić parę kilo oraz zbierać cukierki dla jednego z nich za parę moich drobnych przewinień XD No i może to głupio zabrzmi, ale nie potrafię nic zrobić bez planu dnia. Na turnusie miałam ustalony plan zajęć i zawsze wiedziałam co kiedy mam robić i jak potoczy się mój dzień, nawet pory posiłków miałam ustalone i bardzo mi tego brakuje. Co mam z tym wszystkim zrobić?

Moja odpowiedź będzie krótka: zrób plan i się go trzymaj. I przestań pogrążać się w swoich myślachbo to potrafi dobić każdego człowieka. Głowa do góry

nawywijaj dostań się do ancla tam pożyjesz wg planu aż ci bokiem wyjdzie a może nie