Jak ja współczuję singielkom..

Jak miałam 20 i nawet te 30 lat to też myślałam że życie to jedna wielka impreza, brak męża i dzieci = brak zobowiązań, czas i pieniądze dla siebie itp. Tylko co po tym jak ma sie 50 czy 60 lat, wtedy już nie pójdziesz na impreze, każdy ma cie w nosie, za dużo wolnego czasu i człowiek zaczyna wariować. Bardzo współczuję dziewczynom które myślą że życie bez rodziny jest takie super, no jest ale jak jest sie młodym.

Ja mam pecha do facetów, przecież nie zmuszę jakiegoś typa do tego żeby ze mną był. Nie chcą to nie. Dzięki za współczucie.