Te wszystkie motywacyjne teksty to bullszit.

Plan dnia. Spacery. Bieganie. Zdrowa dieta. Siłownia. Ziółka na uspokojenie. Czekolada. Rozmowy. Witaminy. . Wszystko to bullszit i kłamstwo. Wsadźcie sobie w duupę takie porady.

Jesteś baba czy meska pissta że tak biadolisz

Baba.

Wcale nie :D we wszystkim widzisz negatywy, jest w ogóle coś co Cię kiedykolwiek ucieszyło? Pomyśl, ze może być gorzej niż jest np. jesli wylądujesz na gospodarce u rodziców

Od lipca praktycznie nic mnie nie cieszy tak jak dawniej.

a co sie stalo w lipcu, bo raczej z dnia na dzień i bez powodu to się nie zmieniło :o Dla mnie rok 2016 był strasznym koszmarem, nawet nie wyobrażasz sobie, ze dotknęły mnie wtedy powazne zyciowe tragedie :o

Czyżby deprecha?

Powinnaś iść do psychiatry po jakieś antydepresanty. Życie jest piękne tylko trzeba odpowiednio podać leki :D

*dobrać odpowiednie leki

20:24, nie wiem, nie mi to stwierdzać.

Idź do psychiatry zamiast spamować tematami o tym jak źle się czujesz.

20:30, chyba nie mam w sobie tyle odwagi.

Będziesz w końcu musiała. Bo samo nie przejdzie. A jeżeli masz depresję to nieleczona może się skończyć samobójstwem.

gość dziś Będziesz w końcu musiała. Bo samo nie przejdzie. A jeżeli masz depresję to nieleczona może się skończyć samobójstwem. x Niestety ale leczona też się bardzo często kończy samobójstwem, nawet łatwiej bo takie osoby mają dostęp do silnych psychotropów i najczęściej własnie je do tego wykorzystują. No i druga grupa, źle leczona, gdzie zastosowano niewłaściwe antydepresanty, które jeszcze bardziej nasiliły stany depresyjne. Statystyki są miażdżące. Nawet ludzie leczący sie przez kilka lub kilkanaście lat, targają się na życie.

Póki co nie mam chęci do życia, ale też nie mam chęci do śmierci, nie wiem czy rozumiesz o co mi chodzi.

Nienie - ja rozumiem, to taki stan zawieszenia.

Może źle się wyraziłam z tym, że nic mnie nie cieszy. Potrafię się śmiać z żartów, oglądając coś śmiesznego. Po prostu nie cieszy mnie nic tak jak wcześniej, wszystko stało się takie... Płytkie. A ja zobojętniałam. Chociażby, nie wiem, pójście na pizzę, zaliczenie egzaminu, słuchanie muzyki, wyjście na imprezę. Takie szczegóły. Kiedyś potrafiłam się tym cieszyć, a teraz tylko mówię "aha". Za to negatywami przejmuję się podwójnie. Paradoks, nie?

Mam podobnie. Nawet siły nie mam ani nastroju by to opisywać ze szczegółami. Tylko ciężar i zamulenie. Pieprzona cywilizacja, pęd zycia i wymogi tego świata.

Ja akurat siłę do pisania mam, bo... No, jest w opisie.