Czy są tu mamy, które na codzień zajmują się same dzieckiem ?

Jak Wam z tym jest? Nie macie czasem dość? Mój mąż jest ciągle w delegacjach, ciągle siedzę w domu z dzieckiem i mam wrażenie ze zaraz zwariuje.

Ile dziecko ma? Ja złapałam oddech jak dzieci poszły do przedszkola i zerówki przy szkole czyli od września poprzedniego roku:-)

Tak doniedawna. Mąż ponad 10 mies był zagranica przyjeżdżał żądło na kilka dni. Myslalm że. oszaleje i wyskocze przez okno dziecko chodziło na kilka godzin do klubiku ale tak byłam sama gdy przychodziła 21 i spał to niewiedzialam czy mam płakać śmiać się czy co.. najgorzej ze dziecko sporo chorowalo wtedy naprawdę nie mialam siły.

Tak. Czasem mam totalnie dość. Wszystko sama i nie ma ze jestem śpiąca czy zmeczona.Czekam aż zasnie i wtedy jest mój czas. Ale jak był młodszy było gorzej (teraz ma półtora roku ) ciągle wył bo nie chciał być sam, teraz biega i tyle jego ze robi na ile mu pozwolę i sama mogę coś zrobić za czasu jego aktywności A nie kosztem snu. Z czasem jest łatwiej ale i tak to dobija.

Nie narzekaj. Chciałaś dzieciaka to teraz siedź cicho. Pewnie chciałabyś żeby ci matka abo teściowa wychowywała. A mecz się sama

Ja, mąż wraca wieczorami. Dziecko 4 miesiące. I nie, nie mam dość. Wolę zajmować się dzieckiem niż pracować. Mam sporo czasu dla siebie w ciągu dnia, bo dziecko dużo śpi.

Ja siedze z dwojka rok po roku. Znam dziewczyne ktora siedzi z trojka. Bywa. Tez czasem mam dosyc ale dosyc czasem ma sie wszystkiego. Normalka.

A co to za rodzicielstwo. Nie rozumiem tego. Ojciec nie zna dziecka, dziecko nie zna ojca. Super. Wroci z Angli to troche poszalejecie i jeszcze powiedz, ze w drugiej ciazy jestes. Wow wow wow

Ja. Mieszkamy w Niemczech, zadnych babc i ciotek do pomocy nie mam, maz od rana do wieczora w pracy. Wszystko ogarniam sama, czasem mam ochote to moje slodkie szczescie udusic, albo chociaz zaczac krzyczec. Wiadomo, sa lepsze i gorsze dni. Najgorsza jest ta samotnosc. Od tego gugania czuje, ze sie uwsteczniam, ale wiem, ze to wszystko przejsciowe.

Mam pięcioro dzieci. Z każdym siedziałam sama na macierzyńskim. Najmłodszy ma sześć tygodni, najstarszy 13 lat. Bywało ciężko, ale teraz wspominam ten czas z rozrzewnieniem i celebruję zajmowanie się najmłodszym synkiem. Bo teraz jest tylko mój, a potem upomni się o niego świat. Moje dzieci są bardzo aktywne - harcerstwo i zuchy, dziecięca drużyna strażacka, szkółka piłkarska, ognisko muzyczne, zespół góralski... Wszelkie wolontariaty i koła zainteresowań organizowane w szkołach - generalnie wszystko, w co można się zaangażować. Do tego zajęcia z angielskiego. Razem jemy kolację, spędzamy wieczory na czytaniu lub chodzimy do kina na bajki (takie nasze rodzinne hobby). Oboje z mężem pracujemy, ale on ma pracę wyjazdową i wszystko ogarniam ja. Kiedy wraca, staramy się cały jego czas pobytu w domu spędzić razem. Z wiekiem nabywa się więcej cierpliwości i dystansu. Doświadczyłam bycia i młodą mamą i "późnego macierzyństwa" - oba mają swe blaski i cienie. Ale gdybym mogła cofnąć czas, chciałabym wszystko jeszcze raz powtórzyć, jeszcze się tym nacieszyć, nawet tym matczynym zmęczeniem. Bo mimo zrobienia fajnej kariery to właśnie macierzyństwo jest najcenniejszą rzeczą w moim życiu.

Z jednym nawet rozdartym dzieckiem kazda dobra matka sobie poradzi wiec nie narzekajcie bo to jest zenujace. Nie robcie scen. Z 2 lub wiecej to juz rozumiem. 1 dziecko = 1 osoba do opieki

Wole zajmowac sie dzieckiem niz chodzic do roboty.

Ja sama z dzieckiem, maż za granicą, do tego pełno etatowa praca. Radze sobie, jasne, ale często padam na pysk.

gosc 9:50 pieknie napisane !! :)

Ja mam gorzej. Mnie facet zostawił (27 lat ma) Sama wszystko robię, jeszcze muszę teraz się wkurzać bo ciagle problemy mi robi ze wszystkim, płacić nie chce. Dlatego mam rozprawy sądowe. A miał być ślub i wszystko...