Kolezanka odsunela sie ode mnie,

bo ja mam dzieci, a ona chyba nie moze. Nawet nie odpisuje mi na wiadomosci. Wszystko zawsze bylo okej dopoki ona z mezem nie zaczeli sie starac. W czym tu moja wina. Nigdy nie przechwalalam sie dziecmi ani nic z tych rzeczy gdy sie spotkalysmy wrecz probowalam sie jej wygadac i ponarzekac, bo komu innemu jak nie przyjaciolce.

Jeśli narzekałaś na obowiązki związane z dziećmi, to nie dziw się, że się odsunęła.

Bez przesady. Chcialam zaznaczyc, ze nigdy nie mowilam jej czegos w sensie "my mamy jest tak cudownie, a wy kiedy?" . Rozmawialysmy o wszystkim miedzy innymi o takich tematach. No jak to przyjaciolki. Nie, nie bylam namolna z takimi tematami.

a może właśnie nie lubi dzieci i ma już dość Twojego gadania o nich

Nie gadalysmy o dzieciach w kolko. Wiesz w przeciwienstwie do ciebie znam ja i gdy zaczynali starac sie byli szczesliwi, w kolko o tym mowili. Teraz jezdza do lekarza ale juz nie ma entuzjazmu. Chodzi mi o to, ze rozumiem zal w takiej sytuacji sama staralam sie o pierwsza ciaze 2 lata ale nigdy nie przyszloby mi do glowy zeby zerwac kontakt z kims. Czuje sie tak jakby wstydzila sie tego przede mna. Co zrobic zeby jednak sie ode mnie nie odsuwala, a wrecz miala we mnie oparcie. Nie chce naciskac, bo moze to wyjsc na jeszcze gorsze.

Moją koleżankę, będącą w podobnej sytuacji, drażniło narzekanie na dzieci, bo ona oddałaby miliard spokojnych dni i nocy, za te wszystkie trudności i kłopoty. Trudno jest być mać matką, jeszcze trudniej nie być. Gadaj z nią na neutralne tematy, zapraszaj do kawiarni. Nie bądź namolna, nie narzekaj za bardzo.

Poszukaj dobrego lekarza (w Krakowie dr Ludwin) i poleć jej. Pogadaj o testach owulacyjnych. Podeślij link do forum SkarbMamy, gdzie prowadzi się swój wykres. Okaż zrozumienie i pomoc.