Samotność w wieku 22

Witam są tu może ludzie którzy mimo wielkiego potencjału jaki w sobie mają mimo uśmiechu i pozytywnego nastawienia czują się samotne nie mają swojej paczki znajomych i ubolewaja nad tym ?

http://youtube.com/watch?v=uA6UuUZiFoA

Tak. Właściwie chciałam przed chwilą napisać podobny wątek, bo trapią mnie podobne rzeczy, no i też mam 22 lata. :( Co prawda mam paru znajomych, ale nie jestem z nikim tak bardzo zżyta jakbym tego chciała. Chłopaka nie mam. Na dodatek studiuję w innym mieście niż mieszka moja rodzina i de facto jestem tutaj sama jak palec. W październiku zmieniam kierunek studiów i cholernie boję się wkroczenia w nowe środowisko i tego jak zaakceptują mnie nowi ludzie, tym bardziej, że jestem nieśmiałą osobą.

Mnie doluje fakt czemu właśnie mnie to spotkalo Czy ja z natury jestem zamknięta w sobie i nie przyciągam ludzi i samym tym skazuje siebie na samotność. Najbardziej boli jak wracam do domu z pracy (pracuje jako obsługa klienta w sklepie wiec siła rzeczy obracam się wśród setek dziesiątek ludzi )i nie ma się do kogo odezwać, nie mam koleżanek przyjaciółek z którymi mogłabym wyskoczyć na piwo lub do klubu. Wszystkie mają już partnerow i to z nim wola spędzać czas. Z nikim nigdy zresztą się nie spoufalalam za specjalnie. Nie mam faceta ale nie mam na własne życzenie. Uważam że on mojej pustki egzystencjonalnej nie zapełni. Zbliżają się wakacje urlopy. Nie będę miała z kim wyjechac na mazury na wypoczynek.

Świat się kończy... JAK można być samotnym w wieku 22 lat...

Autorko a skąd jesteś?

Ale ja nie szukam tutaj znajomości nie chce nikogo na kafeterii poznawać. Po prostu boli mnie sytuacja w której jestem. Przykladowo moja 17letnia siostra wróciła dziś ma weekend z internatu i zaraz po powrocie została zasypana przez swoje znajome i znajomych telefonami i smsami i nie ma już jej w domu i nie wiadomo kiedy wróci. Nawet odpocząć jej nie dadzą. Nie wiem czemu tak ze mną jest. Nigdy za specjalnie nie lgnelam do ludzi ale ogólnie jestem pozytywna pomocna inteligentna skromna osoba .

Ja też nie wiem dlaczego na mnie akurat padło :( życie jest niesprawiedliwe...

Ja straciłem wszystkich znajomych w wieku 23 lat. Obecnie mija 7 rok jak nie spotykam się zupełnie z nikim poza rodziną. Wszystko to była moja wina i nie doszukuję się w tym żadnego braku sprawiedliwości. Obecnie nie wyobrażam sobie jak mógłbym to zmienić. Forever alone.