Spałam jak małe dziecko po tym alprazolamie.

Pierwszy raz od niepamiętnych czasów nie budziłam się z histerią w nocy. Przełamałam się i wyszłam dzisiaj z domu, zrobiłam zakupy, a teraz właśnie jadę do rodziny. Słuchawki, głośna muzyka i starałam się po prostu nie myśleć o tym gościu, chociaż to trudne. Wstyd mi za to, że jestem jaka jestem.

Patrzę na siebie sprzed 2 lat i płakać mi się chce jak widzę, jaką kiedyś byłam beztroską osobą.

Co mam dalej robić? Ciągle jakieś dołki, humorki, obawy. Chciałabym funkcjonować normalnie.

Idż do psychiatry i zacznij się leczyć. Bezsenność, histerie, dołki, zmiennosci nastrojów, lęk przed wychodzeniem z domu, sporo tego - nerwice, depresja, agorafobia.

11:02, a jak znaleźć dobrego?

Albo popytaj wśród znajomych/rodziny albo po prostu idź do tego którego masz w rejonie. Podstawą są dobrze dobrane leki, niekiedy uda się za pierwszym razem, niekiedy za kolejnym. Więc ważne żebyś i obserwowała swoje reakcje po nich, i ktoś w domu miał cie na oku. Ale zacznij cos działać, bo z czasem bedzie trudniej i coraz więcej rzeczy dochodzić. Moze też terapia grupowa, wielu pomaga to, ze mogą się wygadać i że są wśród takich jak oni, czyli nie czują się wyobcowani.

Wśród rodziny raczej odpada, bo nikt nie miał takich problemów, a poza tym po co mają wiedzieć. Właśnie "w rejonie" to ja jestem na wsi, tam gdzie jestem zameldowana, a mieszkam w mieście i jeżeli bym miała iść, to na pewno w mieście i najlepiej prywatnie, żeby nikt się nie dowiedział.

Ale jeśli jestes ubezpieczona, to mozesz iśc nawet nie w rejonie do jakiegoś lekarza, który ma kontrakt z nfz'tem. To samo się tyczy terapii, są różne ośrodki co się tym zajmują. Musisz poszukac w necie adresów.

Ok... Dzięki.