nie wiem co czuję

zupełnie przestałam siebie rozumieć :( mam takiego kolegę który ewidentnie jest we mnie zakochany, i w ogóle nie mogę przestać o nim mysleć. Rano budzę się, on jest pierwszą osobą o której myślę, wieczorem to samo, w pracy, w domu cały czas tylko jego mam w głowie. Z niecierpliwością czekam na każde spotkanie z nim chociaż są to tylko spotkania w pracy, a kiedy zdarzy sie że go nie ma to czuję jakby mi ktoś całą energię odebrał. No i ktoś by powiedział że się zakochałam, no i może prawda ale teraz powiem w czym problem. Otóż wszystko jest fajnie jak go nie widzę, ale kiedy go spotykam to z jednej strony cieszę się a z drugiej chcę żeby już sobie poszedł, gdzieś w głowie coś mi mówi: jak można zakochać się w kimś takim. I z jednej strony patrzę na niego i chciałabym żeby był jeszcze bliżej mnie a z drugiej nie potrafię sama się do niego zbliżyć. Chciałabym być z nim i jednocześnie nie chcę mieć z nim nic do czynienia. Pewnie powiecie że jestem jakąś wariatką ale naprawdę tak czuję i w ogóle tego nie rozumiem. Tak samo jutro wiem że go nie zobaczę i cieszę się ale jednocześnie czuję taką pustkę i smutek bo chciałabym go zobaczyć. Ktoś mnie rozumie? Może faktycznie zwariowałam ?