Potrzebuje porady dziewczyny

Ostatnio bardzo denerwuje mnie sytuacja w moim domu rodzinnym. Moja mama pracuje zawodowo i bardzo rzadko przychodzi do mnie a mieszka bardzo blisko nas w tym roku była tylko 3 razy i to raptem na 3 godziny. Rozumiem że pracuje i tego czasu ma mało ale pewne rzeczy mnie po prostu wkurzają. Mamy z bratową dzieci z tego samego rocznika i od jakiegoś czasu odkąd dzieci chodzą już pewne rzeczy mnie wkurzają.Przedtem wszystko było między nami OK. Chciałabym żeby moja córka miała jak najwięcej kontaktu z babcią bo została jej już tylko jedna. Teściowa nie doczekała się swojej pierwszej wnuczki, zmarła gdy byłam w ciąży. Teściu nie interesuje się w ogóle wnuczką .Mój tata pracuje jeszcze zawodowo ale czasem wpada na chwilkę do nas. Ja staram się często przyjeżdżać do domu rodzinnego żeby miała kontakt z dziadkami bo z początku to bała się iść do babci i dziadka na ręce i jak ją brali to płakała. Teraz to się zmieniło i jak widzi babcie to się strasznie cieszy i się jej nie boi. Moja mama nie chce przychodzić do mnie bo jak twierdzi nie może zostawić bratowej bo sobie nie radzi sama z dzieckiem. Obiadu przy dziecku nie ugotuje, nie posprząta.

cd... Ona nigdy nie jest sama z dzieckiem w domu bo zawsze ktoś jest. Ma pięć osób do pomocy. Gdy jest sama to nie daje rady dziecka nawet upilnować bo jak nie głowę rozwali to nogę przetnie o zrobieniu czegokolwiek innego przy dziecku nie ma nawet mowy. Moja mama się boi że jak do mnie pójdzie to w końcu do tragedii dojdzie bo albo wyleje dziecko z kuchenki wrzątek na siebie albo ze schodów spadnie. Ostatnio gdy moja mama raptem na 3 godziny wpadła do na to Oliwia ze schodów spadła bo ta barierki nie zamknęła. Skończyło się szyciem głowy i siniakach. Ja tego nie rozumiem bo przecież ja też mam dziecko i muszę przy nim obiad ugotować, posprzątać, zapalić w piecu i nikt za mnie tego nie zrobi i muszę czas tak zorganizować sobie żeby mi ubywało tej roboty częśc przy dziecku a część gdy dziecko śpi a mam pociechę bardzo *****iwą i nie rozumiem mamy bo uważam że wszyscy się pieszczą za bardzo nad nią. Jak znowu jestem u mamy to dziecko bratowej popycha moją i się śmieje, to uderzy w głowę.

cd.. Bratowa powie dziecku nie wolno i tyle siedzi na krześle. Ja latam jak popierniczona za swoją bo nie chce żeby jej krzywdę zrobiła i pilnuje obie a bratowa siedzi i ma wszystko gdzieś. Nie pozwoli się bawić jej zabawkami wszystko jej odbiera. Przywoziłam swoje zabawki to dziecko brało mojej zabawki i niczym się nie bawiła tylko jej wszystko odbierała i mówiła moje. Moja mama nie może jej wziąć na ręce bo tamta ma histerie bije córkę i woła moja baba i babcia zajmuje się Oliwią. A ja zajmuję się córką i tak wygląda ostatnio kontakt z babcią. Ja jestem po ostatnim razie wkurzona i stwierdziłam że po prostu nie będę tam jeździć bo to sensu nie ma. Co mam zrobić w tej sytuacji?

Powiedz matce wprost, że albo będzie darzyła obie wnuczki równą uwagą albo zrywasz kontakt i nie chcesz jej znać. Do czego to podobne, żeby wolała dziecko bratowej od własnej córki. A może Ty też masz coś za uszami że własna matka cię olewa...

Moja mama wielokrotnie mówiła do moich ciotek że nie poświęca mojemu dziecku dużo czasu tyle ile by chciała i moja córka jest odtrącona przez to a ona się z tym źle czuje i chciałaby częściej przychodzić do nas. Ciotki mi mówiły przez telefon ja się do nich nigdy nie skarżyłam na mamę. Moja mama już nie mogła się doczekać urlopu i mówiła żebym przyjeżdżała do niej jak ona będzie na urlopie bo się nacieszy córką ale nie wyobrażam sobie w takiej sytuacji siedzieć u mamy cały dzień i wysłuchiwać histerii Oliwi. W tamtym roku moja mama na urlopie była u mnie raz pół dnia. Moja w wózku głębokim większość przespała podczas tej wizyty.

cd.. W tamtym roku ja jeździłam też do mamy. I babcia zajmowała się wnuczką. Nosiła, bawiła, poświęcała uwagę. Sytuacja się zmieniła gdy nasze dzieci zaczęły raczkować to twierdziła że bratowa nie daje sobie w ogóle rady.