Chad choroba dwubiegunowa u mamy

Witam. Moja mama ma 55 lat i ma chad. Bierze dopakinę i jeszcze jakiś stabilizator. Niestety bardzo często zmieniają jej się nastroje. Teraz się wyprowadza z domu od ojca do mieszkania w Katowicach. Mówi, że przez ojca spadnie na dno, mówi, że on ją zdradza chodż on tego wogóle nie robi. Pracuje całymi dniami żeby im się lepiej żyło a ona i tak go ciągle wyzywa. Czy powinna się wyprowadzić?

Ojciec odetchnie od niej, inaczej pociagnie go na dno. Życie z osobą chorą na CHAD to istne piekło.

Wiem, że ciężko z nią wytrzymać. Mówi, że to przez niego zachorowała. Ale szkoda mi, że tak nagle chce odejść a jeszcze dwa dni temu planowała całkiem coś innego. Wszystko co złe zgania na mnie i ojca.

Wydaje mi się, że ma manie i nie wiem czy powinna się ot tak wyprowadzać?

W manii chorzy robią szalone rzeczy, zaciągają kredyty, nawiązują jakieś dziwne relacje o podłożu seksualnym, mało śpią, szaleją po mieście itp, Twojej mamie może się coś złego stać bo w manii człowiek nie myśli racjonalnie, Ale z drugiej strony jest wolnym człowiekiem i może robic co chce, tylko często jest to na jej niekorzyść.

Już sobie wszystko przyszykowała i jutro się wyprowadza. To co ja mogę zrobić kiedy mnie już nie słucha bo jej powiedziałam żeby bezwględnie słuchała ojca.

Boję się strasznie o nią i o nas. Ale nic nie mogę zrobić niestety.

Jeszcze mówiła żebym jej co miesiąc dawała 1000 zł żeby miała na życie. Wzięła taty rente i swoją (spływają co miesiąc na konto). Tata mówi żeby sobie wzięła. Myślę, że on już nie ma do niej słów.

Ja pisałam w necie z facetem chorym na CHAD . Dawał takie emocjonalne "jazdy", tak mną "poniewierał" i obrażał mnie a potem przepraszał, że miałam tego dosyć i zakończyłam tę znajomość. Pisał potem przez 2 tygodnie, ze przeprasza i tak dalej, ALE NIE ODEZWAŁAM SIĘ JUŻ. Powiem krótko: ciężka sprawa Autorze. Współczuję!

Tata został sam z nią w domu i to on ma najbardziej prze...bane. Brat mieszka na górze a ja całkiem gdzie indziej i to jego najbardziej wyzywa. Jak się jej sprzeciwi człowiek to jest największym wrogiem tak jak teraz ja. Jak tak dalej pójdzie to mnie będzie potrzebna pomoc psychologa:(

Możecie tylko pilnowac aby brała leki przepisane przez lekarza, to choroba się wyciszy. Ale często bywa tak, że chory w manii uważa, że wszyscy są chorzy wokół a nie oni i odstawiają lekarstwa. Rodzina cierpi na tym najbardziej bo Mama jest na fali i uważa, że wszystko może a was wpędzi w poczucie winy. Jedynym sposobem jest przekonanie mamy aby poszła na ten najgorszy czas do szpitala.

Nie pójdzie do szpitala. W szpitalu była w marcu-kwietniu. Musieliśmy wezwać karetkę bo już się nie dało w domu wytrzymać. Podrywała nawet sąsiadów (pijaków)i chciała z nimi do Niemiec wyjeżdżać. Nie do uwierzenia ale prawdziwe.

Wychodziła na dwór i krzyczała, wrzeszczała i wyzywała tatę. A tata ją wozi po doktorach i wszędzie gdzie chce. Szukała jego rzekomych kochanek a ja daję sobie obie ręcę uciąć że on żadnej kochanki nie ma. To jest typ domatora co lubi być w domu. Ma ponad 60 lat i nie w głowie mu baby.

Niestety takie jest życie.Choroba nie wybiera.Myślisz,że mama robi to świadomie??

Sama nie wiem. ? Wydaje się być całkiem świadoma tylko jakby inna

to choroba :(