Czasem miłość to chyba za mało..

Witajcie. LUDZISKA od kilku dni coś nie daje mi spokoju. Dlaczego on, czlwoiek ktorego kochalam ktoremu tak wiele z siebie dalam; czemu on poddal sie czemu zrezygnowal, czemu nie walczyl skoro kochal.Odeszlam by oprzytomnial. nie rozumiem jak można zachowywać się jak on tzn.być troskliwym pomagac jak miałam problem zapraszac do siebie na obiady poznać z rodzicami chcieć ze mną zamieszkać i mieć dzieci mówić że się kocha i nie chcieć zawalczyc o związek przeprosić obiecać poprawę :-( liczyłam ze zerwanie go zmieni

I dobrze zrobił. Wystawiłaś go na próbę jak niesfornego dzieciaka to cię olał. Nie każdy chce tak dać się poniżać.

jeśli zerwanie nic nie zmieniło to ciebie tak naprawdę nie kochał....

A on jako osoba która kocha miał prawo by mi nie ufac by podejrzewac o zdrady itp

Dlaczego się poddał i zrezygnował? Być może wcale cię nie kochał, a na pewno nie na tyle, aby zawalczyć... Albo też pomyślał sobie, że jesteś niestabilna emocjonalnie, a od takich kobiet mężczyźni trzymają się raczej z daleka (nikt nie chce brać odpowiedzialności za kogoś, kto ma problem sam ze sobą). Skoro zerwałaś, musisz liczyć się z konsekwencjami. Facet mógł po prostu uznać cię za osobę niepoważną i wcale mu się nie dziwię. Jeśli w związku coś zgrzyta, dwójka dorosłych ludzi ze sobą rozmawia, a nie posuwa się do takich dziecinnych zagrywek.

śmieszna jesteś. kobiety ważne dla mężczyzny przedstawia się rodzinie, spędza się wspólnie czas s tu tego nie było.

Ale ja go nigdy nie przestalam kochać.

Przecież pisałam wyżej ze zapraszal do siebie do domu. Spedzalismy dużo czasu razem. Poznał z rodzicami zapraszali na obiady. Nie szczedzilam mu ciepłych słów i gestów. Kochałam.

Wielokrotnie zapewniałam ze kocham ze nie ma innego : a on "masz kogoś masz kogoś", dlaczego nie odbieralas przez godzinę, pewnie spotkalas się z kimś,dlaczego mnie ignorujesz.  I wiele wiele innych. Nie chciał mi ufac. Zarzucał ze go oszukuje. Układal w glowie historie,przykładowo co ona robiła o tak późnej porze w mieście,w tle słyszałem samochód ciekawe gdzie jeździła o tej porze powinna być w domu.Dręczyl mnie i meczyl podejrzeniami domyslami. Wszystko to co słyszałam z jego ust bardzo bolało. Upominalam ze jak się nie zmieni to koniec. Obiecywał ze nie będzie a to tylko obiecanki

długo razem byliście?

Aż za długo.

nic z tego. ty kochasz on nie.

Postanowiłam odejść ponieważ rozmowy które z nim podejmowałam nie przyjmowały rezultatu. Wielokrotnie tłumaczyłam nawet ze łzami w oczach ze jego zarzuty to ze mi nie ufa i sugeruje zdrady ze sprawia tym przykrość. W końcu po jednym z takich incydentów postanowiłam zakończyc. Koniec koncow zostawilam go z slowami by nie pisal nie dzwonil dal o sobie zapomniec i szanse poznac kogos kto zrobi wszystko bym byla szczesliwa. Zrobilam to Z nadzieją ze zrozumie przeprosi wróci i tak czekam już 3 mieśiace. Nie zareagował na te słowa...

Widzę, że nieco dokładniej naświetliłaś problem i to trochę zmieniło odbiór całości. W związku z , wydaje mi się, że dobrze zrobiłaś zostawiając go. Facet ewidentnie miał kłopot z chorobliwą zazdrością - po co ci taki toksyczny mężczyzna? W związku ludzie powinni się wspierać, wzajemnie motywować, ciągnąć w górę (a nie dół). Pocierpisz, przepłaczesz pewnie kilka nocy, aż w końcu spotkasz na swej drodze kogoś normalnego. Nie warto roztrząsać sprawy, zdrowy egoizm to pozytywna cecha i każdy powinien taką posiadać.

Dokładnie masz rację Ves. On ciągnął mnie nie w górę lecz w dół. Dolowal. Nieraz po jego wyrzutach chodziłam po kilka dni jak zbity pies bo to bolało być posadzana o bycie lafirynda o bycie tak naprawdę ku.wą. nie miał podstaw. Boli... juz mija 3 miesiące. Ja mu nawet psychologa proponowałam . Reagował nerwowo. Chciałam z nim pójść na terapie. Irytowal się. Chyba zrobiłam wszystko co w mojej mocy. Chciałam to ratować bo naprawdę pokochałam tego człowieka ale on nie pozwolił sobie pomóc.

On był moja wielka miłością tak szczerze pierwszy raz kogoś tak silnie pokochałam. Wiele pięknych chwil z nim przezylam. Wszystko co pierwsze. Pierwszy pocałunek seks bliskość. Pierwszy raz powiedziałam kocham i usłyszałam od kogoś. Byłam w stanie zrobić wszystko by to ratować. Tymczasem taki cios. Ale to tylko życie. Mija 3 miesiace tyle czasu i brak odzewu. Pewnie zechciał zapomnieć po prostu l. Myślałam że znacze więcej. Czekałam nawet na to " przepraszam ". Nie doczekam się chyba już. Śmiało mogę nazwac to kopem od życia.