Buduję mury

Zbudowałem byt swój zasklepiając jak termit wyloty ku światłu i zwinąłem się w kłębek w kokonie nawyków, w dławiącym rytuale codziennego życia. I choć przyprawia mnie on co dzień o szaleństwo, mozolnie wzniosłem szaniec z tego rytuału przeciw wichrom, przypływom, gwiazdom i uczuciom. Dość trudu kosztuje mnie, by co dnia zapomnieć swej kondycji człowieka. Teraz glina, z której zostałem utworzony, wyschła i stwardniała. Nikt już się nie dobudzi we mnie astronoma, muzyka, altruisty, poety, człowieka, którzy może zamieszkiwali mnie kiedyś.