Jest ktoś w stanie mi pomoc ?

Relanium prawie codziennie jedna tabletkę biorę :/ A jak wtedy się jeszcze czułaś ? Jakie jeszcze miałaś objawy ?

Autorko, ja pisałam do ciebie wcześniej, relanium w ogóle nie jest dla twojego przypadku - na moj "chłopski" rozum, wydaje mi sie o wiele za silny i w ogl złe dobrany:/

Dostałam już relanium w zastrzyku dwa razy 5mg na pomocy doraźnej i właśnie wydawało mi się, ze jest on dla mnie za słaby ..... bo te 2mg pomagają ale nie ma takiej rewelacji ze jest tak jak kiedyś :/

Miałam przepisany od lekarza zomiren .. teraz mi się przypomniało 5 mg ... nie brałam, bo jak przeczytałam ulotkę to mi się odechciało brać. Było przepisane od lekarza rodzinnego. Zastąpić relanium zomirenem ?czy nie ryzykować na razie i zapytać psychologa ? Słyszałam ze relanium uzależnia a o zomirenie nie wiem nic

Nie pytaj psychologa, tylko psychiatrę. na razie wstrzymaj sie z tym zastępowaniem jednego drugim. Leki psychotropowe maja to do siebie, Że na ulotce niewesołe rzeczy sa napisane, takie jak dłuższe przyjmowanie moze powodować mysli samobójcze itp:/ ale na moje oko relanium ma podobna ulotkę, a dzieli on uspokajaco mocno, wręcz paraliżująco moze, wiec musi Cie mocno otumaniać.

Poczekaj, bo musze Cie o cos zapytać - chodzisz tylko do psychologa czy tez do psychiatry? Psycholog nie ułoży ci leczenia farmaceutykami, jedynie terapia.

Bo powoli sie zamieszanie robi. Piszesz o psycholog pani doktor, a ja biorę ja za psychiatrę. A Ty chodzisz na razie do psychologa - to teraz wiem, dlaczego nie dostaniesz od niej leków. Także nie konsultuj z nia lekarstw, tylko dopiero psychiatra podpowie i przepisze co uzna za stosowne.

Tak pani doktor - psycholog :-) Chosdzilo mi o panią psycholog :-) To co mam robić ? Dostałam od lekarza rodzinnego zomiren, ale biorę relanium- bo każdy u mnie w domu je bierze. Zmienić, brać zomiren ? Już nie wiem sama co z tymi lekami.. :(

A relanium mnie właśnie tak nie otumania - znaczy się, jestem mega zmęczona ale po tak małej dawcę 2 mg mogę być aż tak zmęczona i taka słaba, nie wiem jak to nazwać. Czasem biorę nawet połówkę tych 2 mg a zmęczenie mam przed tym jak wezmę- chyba ze działa to aż tak długo :/

A jeśli chodzi o panią psycholog to pare słów o niej, czym się zajmuję : zaburzeniami lękowymi radzeniem sobie ze stresem i traumą, depresją,zaburzeniami nerwicowymi, psychologicznym,obsesyjno – kompulsywnymi (natręctwami). I wiele innych ale wydaje mi się ze mnie nie dotyczą. W leczeniu wykorzystuje między innymi; terapię poznawczą i behawioralną, hipnozę, psychologię głębi, techniki NLP, terapię systemową. Ma wiele dobrych opini, jest przesympatyczna i nie wiem czy próbować tego psychiatrę, zapytać ją czy leki brać, czy zostać przy niej :(

Fajnie, ze znalazła się osoba, z która mogę pogadać :)

http://wq.lt/CM8

Tez tak miałam, pomogl psychiatra.

20:15 Opiszesz dokładnie swoje objawy ? :-) Jak wyglądało leczenie? :-) Jak długo trwało ? :-) Bardzo mi na tym zależy :-)

Autorko - ja tu pisze o tych różnicach psycholog a psychiatra. Psycholog to nie lekarz, on zawsze bedzie szukał rozwiązania problemów rozmowa, przerobieniem ich terapia, zadaniami dla Ciebie. Byłam u psycholog, oczywiście wszystko jej opowiedziałam i rozmawiałyśmy. Psychiatra natomiast zapytał mnie co sie dzieje, dlaczego popadłem w stan depresyjny, zupełnej apatii i wypisał leki uspokajające, działające wyciszająca i nasennie. Miałam inne kłopoty niz Ty, ale moja mama od lat cierpi na nerwice, dodatkowo pogłębiła sie życiem w stresie całymi latami. I od lat mama przyjmuje leki, które pomagają normalnie żyć. Z tym, ze jej psychiatra tez rozmawia z nia. Co do Twojej terapii - pisałam juz, ze dopiero z czasem mozesz zobaczyć efekty. Ale wiem jak cieżko pozbyć sie natrętnych mysli, nie da sie wyłączyć myślenia, a Ty cierpisz na napady - wiec tu leki mogą pomoc zahamować to. Poczytaj o tych lekach sirr, o których pisała tu inna osoba.

Jasne, poczytam :-) Widzę, już trochę efekty, ale ciagle boje się poprawy :-) Na szczęście nie duszę się już i jest w miarę lepiej z dnia na dzień i mam nadzieje, że tak będzie :-) Powiem pani psycholog już we wtorek o tym o czym tutaj rozmawiałyśmy i zobaczymy co ona mi powie :-) boje siè tez trochę tych leków ale chce być szczęśliwa jak kiedyś, a nie ze boje się wyjsć z domu i mam karuzele jak wstaje, bo to masakraaa i ciągły lek przed rakiem.

Powodzenia:) dobrze jesli widzisz poprawę.

Dziękuj***ardzo ;-) Teraz moja poprawa wydaje mi się , że jednak " jest coś nie tak, czuje się lepiej ale czy to dobrze czy złe " ale wierze, że dam radę i dziękuje za wsparcie bardzo serdecznie :-)

Minęły mi wszystkie objawy . Zostało niestety uczucie bycia w innym świecie , oddalenia, straszne zdenerwowanie, probkemy z pamięcią i wmawiam sobie guza mózgu i to moje jedyne wytłumaczenie tego stanu