O tym jak nerwica zniszczyła mi życie.

Chciałem się z Wami podzielić pewnymi spostrzeżeniami, na temat nerwicy. Od około 19 rż. chorowałem na nerwicę natręctw. Powody - różne. Mega duży stres, ciężkie przeżycia w szkole średniej, następnie trudności ze znalezieniem pracy... Efekt - wycofanie z życia społecznego. Dziś po kilku latach (teraz mam prawie 24). Mimo, że z samą nerwicą udało mi się w dużym stopniu poradzić, to jej efekty są nadal ze mną. Brak pewności siebie, brak kontaktu z ludźmi (oczywiście po pracy). W pracy nie mam osób w swoim wieku z którymi mógłbym się zaprzyjaźnić, albo znaleźć dziewczynę. Same starsze ode mnie osoby... Dziś jest kolejna sobota wakacji. Wszyscy albo wyjeżdżają, albo idą na imprezę, a ja siedzę sam w domu, bez możliwości wyjścia do kogokolwiek, bo z nikim z rówieśników nie mam kontaktu. Nie wiem co ze sobą zrobić. Czuję swoją dawną towarzyską i otwartą osobowość, która nie może wyjść z tej skorupy, którą sam sobie przez lata budowałem. Nie mam mi kto w tym pomóc. Przepraszam, że to czytacie, ale musiałem się gdzieś wyżalić.

jam mam to samo. roznica taka ze mam 33 lata partnera i dziecko 8 lat. tez mam skorupe. bardzo lubie kontakt z ludzmi, o tak pogadac soboie, posmiac sie. ale oprocz partnera i dziecka. nie mam z nikim kontaktu .

niestety mam podobnie,poza nerwica, szeregiem lęków doszła depresja, wiem,ze powinnam sie wziac za siebie , uda na terapie do psychologa, moze tez przydałyby sie leki , ale nic z tym nie robie, łyakm deprim i sama siebie oszukuje