Głowę mi zaraz rozwali..

Czuję, że powoli mam dość wszystkiego i coraz trudniej mi podejmować jakiekolwiek decyzje... Mam ochotę uciec, gdzieś daleko, schować się, zapomnieć i żyć tak do śmierci.. Jest ranek, ale to mój kolejny nieprzespany dzień..Jestem tak przerażona, wszystko odżyło jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.. Wszystkie te emocje.. Aktualnie mam 18 lat, a w wieku 9-12lat byłam molestowana.. To głupie co napiszę, ale gdyby nie on to bym najprawdopodobniej stoczyla się na samo dno..On mi bardzo pomógł, bardziej niż mama, ktora chlała i moje pełnoletnie rodzeństwo, które pomagało już w tedy kiedy były sprawy o dom dziecka.. On mnie skrzywdził, ale dał mi coś czego nie miałam od nikogo.. To popaprane... W październiku się wyprowadze w końcu z domu, a ja tęsknię za tym walniętym idiotą.. Mam świadomość, że to chore.. Jestem dorosła, a myślę jak kretynka, bo zostałam sama, kontakt z rodziną będę miała ograniczony, znajomi mają 25+ lat bo chodzę do liceum zaocznego żeby móc pracować.. Ale to nie chodzi o pracę... Czuję wstręt do samej siebie i do własnych myśli.. Brakuje mi go! Chciałabym go zobaczyć i powiedzieć jak bardzo go nienawidze mimo wszystko.. Walczyłam z tym od roku i dzięki temu wiem, że to co myślę jest po prostu głupie, ale ja czasami nadal czuję się tą małą zakładają dziewczynką którą pocieszal.. Jemu mogłam powiedzieć o wszystkim.. zresztą nie chciałam go kłamać.. Jak pozbyć się tej pustki? Jak przestać za nim tęsknić.. myśleć.. Rodziny można powiedzieć, że nie mam, oni mają to w d***e. Kiedy byłam w gimnazjum, po trzeciej probie samobójczej, kiedy prawie mi się udało, powiedziałam prawdę.. Żałuję tego do dziś... Żałuję, bo i tak mają to gdzieś.. Udają, że nie istnieje.. Dla nich jestem tylko problemem... Jednak ja chce żyć.. Chociaż gubię się w tym warjactwie.. Boję się o to co będzie, jak sobie poradzę z nauką, pracą i dalszą swoją własną terapią.. Ja już nie wytrzymuje z samą sobą..

Zapisz sie do psychologa pomoże nie rób głupstw to nic nie da lepiej isc do psychologa on pomoże

Ja też miałem trudno w życiu ale pokochałem Najświętsza Maryję i od tego czasu czuje , że jest ona największym moim skarbem , mam dla kogo żyć i z kim rozmawiać . Co ranka mówię , że Ją kocham . Przeczytaj objawienie w youtube wpisując hasło :" Przesłanie 2017 Oliveto Citra " a dowiesz się jak wielka jest miłość Maryi do nas ale bez naszej zgody tej miłości możemy nie odczuć . Ona powiedziała kiedyś : "...każdego , kto co ranka wezwie mnie i zapragnie mojego towarzystwa będę chroniła przed wszelkim złem aż do wieczora jak lwica swe małe ...".