Mam żal do mojej mamy.

Nie mówię, że ma się zajmować moimi dziećmi. Jestem na wychowawczym i dobrze sobie radzę. Nie potrzebuje pomocy. Ale tak bym chciała, żeby się chociaż czasem pobawiła z wnukami, chociaż raz na 2 - 3 tygodnie przez godzinę. Ale ona nigdy tego nie robi. Ciągle coś obiecuje, spacery i gruszki na wierzbie, a później zawsze się wykręca. Dla niej całym światem jest gra komputerowa, siedzi w tej grze całymi dniami i to jest jej świat. To chyba nie jest normalne. Zazdroszczę, gdy widzę babcie, które chętnie bawią się czasem z wnukami, które się cieszą wspólnym czasem. U nas ani jedna, ani druga babcia nie ma na to ochoty. Jedna żyje grą, druga jak wnuki przyjdą, siedzi i rozwiązuje krzyżówki. Zaznaczam, że nie chodzi mi o pomoc, ale takie zwykłe pobawienie się czasem, albo krótki spacer chociaż raz na 3 miesiące. Dlaczego tak jest? Mam wrażenie, że inne babcie cieszą się, że mają wnuki, a u nas jest inaczej. Taki mam żal do niej, że nie potrafię tego wyrazić.

Rozumiem Cię. Proponuję wyrażenie prośby w sposób delikatny wsparty modlitwą. Powiedz, że dzieci pragną czasu z babcią, czy może przez 2 godzinki z nimi pobyć, wyjść np. na plac zabaw, bo musisz zrobić np. zakupy. Jakiś pretekst wymyśl. Sama przechodzę trudną relację z matką w kontekście moich dzieci. Tylko że ja czuję się osaczana.

Dobra dobra Poznaje Cie juz trolu:) Najpierw była teściowa, co nie kocha wnuków, teraz matka:) obiecuje, ze sie zajmie dziećmi, potem sie wykręca, nie chce nawet godzine czasu z nimi spędzić... Znamy to

Babcia gra w gre:o az musze zapytac Co to za gra?

gość dziś Dziękuję.

gość dziś Widać, to niestety częstszy problem.

gość dziś Legend Online. To gra sieciowa. Ona w to gra już trzy lata i nic nie zapowiada zmiany. Poświęca na to każdą wolną chwilę, a teraz, gdy już odeszła z pracy, to już całkiem w to wsiąknęła. Na zdrowiu też podupada, ale ona nie łączy tego z grą.

kazda córka ma żal do matki, ale matki tez mają prawo byc zmęczone, może gry i krzyżówki przydadzą się jak dzieci będą starsze?

Tylko że jeśli każda chwila jest poświęcana grze to uzależnienie, które sprawia, że nie żyje prawdziwym życiem a wirtualnym. Mój mąż kiedyś grywał w grę sieciową - budził się np. o 2.00 bo musiał coś wykonać. To była przesada.

kuźwa narąbią dzieci i nie dają rady

najmij sobie opiekunkę

To ja się też podzielę moja ostatnią rozmową z mamą. Siostra zaproponowała, żebyśmy wzięły nasze dzieci (troje) i odwiedziły naszych rodziców. Mieszkają na wsi. Ale coś mnie tknęło i mówię: uprzedźmy ją, że przyjeżdżamy. Na to mama: to obiad w garach przywieźcie ,bo trzeba będzie dzieci nakarmić a ona już się nastała przy garach.... Ot, kochająca babcia

a wy jedziecie do babci czy na darmową wyżerkę ? kochające dzieci?

Przecież napisałam,że w odwiedziny i nikt nie mówił o "żarciu". Tyle,że moja mama w życiu nie pracowała. Całe życie spędziła w domu i nawet nie mieliśmy pola uprawnego ani inwentarzu. Odkąd tata przeszedł na emeryturę to woli grać z nim w karty lub kości. A chodzi po wsi i gada jak to ona tęskni za wnukami....

OK, więc masz matkę do d**y, ale jeśli widzisz, że inni mają babcie bawiące się z wnuczkami to zauważ też, że są tez babcie leżące i s******e pod siebie i niepoznające dzieci i wnuków, albo te na cmentarzach... masz matkę jaką masz i z taka musisz żyć, jedni maja dużo lepiej, a inni mają dużo gorzej - jesteś po środku