Nie radzę sobie po rozstaniu..

Jestem tak Zdolowna i nie widzę sensu juz w moim zyciu. Choć mam 20 lat i idę na studia.. Rozstałam się z chłopakiem z którym byłam 2 lata. To on tego chciał. Wszystko przez moje zachowanie w stosunku do niego. Byłam przez jakiś okres czasu niemiła, chamska i robiłam problemy które były niepotrzebne. Trzymały nas tylko wakacje nad morzem które jednak się nie udały z mojej winy.. moja mama zachorowała i bałam się ja zostawić sama. Był już zrezygnowany i dzień później ze mną zerwał. Dzień przed wyjazdem kiedy pwoedzilam ze pojadę tylko dla dobra nas, byłam gotowa nawet zostawić mame w takim stanie tylko po to by jechać z nim. On stwierdził ze wszystko odwołujemy. Ten wyjazd miał nas do siebie zbliżyć a jedyne co to tylko się rozstaliśmy przez niego i straciliśmy pieniądze. Prosiłam go o szanse ale on nie widzi w tym sensu. Nie chce go tracić bo go kocham, on mnie tez ale nie odzywa się już. Co robić w tej sprawie? Dać sobie spokoj? Dostanę na głowę z tymi myślami..

A Ty psem jesteś? Będziesz się płaszczyć przed facetem, który nie rozumie ciężkiej choroby matki? I Ty chcesz wracać go kogos, kto ma Cię w d***e? Przejrzyj na oczy.

Kochana, przechodze przez podobna sytuacje, ale do mnie juz docieraja pewne rzeczy, pomysl, jaki jest sens byc z czlowiekiem w ktorym nie masz wsparcia i zostawia Cie z takiego powodu? Badzmy ludzmi, kazdemu nalezy sie troche wyrozumialosci i rozumeinia. Zdarzaja sie 'wypadki' na ktore nie mamy pwlywu i facet to powinien USZANOWAC. a on szacunku do Ciebie nie ma za grosz.