nie jestem szczęśliwa

Niecały rok temu poznałam miłość swojego życia. Przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Mężczyzna, którego poznałam jest taki jaki moim zdaniem powinien być. Wiem, że kocha mnie bezwarunkowo, jestem dla niego kimś bardzo ważnym. To dla mnie poświęca swój każdy wolny czas, wiem, że zawsze mogę na niego liczyć. Wielokrotnie powtarza, że jego życie beze mnie nie miałoby żadnego sensu. Wiem, że te słowa wypowiada prosto z serca. Wiem, że jestem dla niego najważniejszą osobą w życiu. Codziennie mówię mu, że go kocham. Jednak zawsze rozmyślając wieczorami mam wyrzuty sumienia. Mam wrażenie że każde wypowiedziane przeze mnie ''kocham Cię'' jest nieszczere i wypowiadane pod wpływem chwili. Nie czuję się szczęśliwa pomimo faktu, że jest dla mnie dobry i wspaniały. Boję się to zakończyć, bo wiem, że to źle zniesie i go to bardzo zaboli. Czuję się już tak wplątana w tą sytuację, że nie widzę żadnego wyjścia i rozwiązania sytuacji. Z każdym dniem czuję się coraz gorzej wiedząc, że go w taki sposób okłamuję, mówiąc mu o swoich uczuciach. Proszę Was. Doradzcie mi co powinnam zrobić. Zawsze dręczy mnie myśl, że już nigdy nie spotkam kogoś tak dobrego i kochanego dla mnie i dlatego powinnam z nim zostać a miłość może przyjdzie z czasem...

Wystarczy nie kłamać.

Szczęście kosztem innych, to wybitna podłość. Dobrze, że jesteś nieszczęśliwa.

nie oszukuj jego i siebie,nie kochasz i milosc z czasem nie przyjdzie.moze bedziecie przyjaciolmi,moze przyzwyczaisz sie z czasem, i tylko tyle.a chociaz pociaga cie,cieszy cie seks z nim?