Cale zycie sam

I nie chdzi tu o to ze nie mialem zwiazkow bo mialem i to powazne.Mam juz troche lat i od kad pamietam bylem sam zawsze zdatny na siebie.Ridzice sie mna nie interesowali chyba ze chcieli wyladiwac frustracje.Do tego ribili ze mnie takiego kopciuszka rodzaju meskiego.Odbijalo sie to na moich relacjach ze znajomymi.Zawsze traktowany jak znajomy drugiego sortu ale potrzebny tylko gdy czegos bylo trzeba.W związkach tez mimo ze niby bylismy razem ale tez zawsze czułem brak wsparcia itp. Taka refleksja mnie naszla i chcialem o tym napisac.Smutne to troche.Chyba kupie sobie psa :)

Sorry za literowki ;)

to te związki nic nie warte skoro brak wsparcia jakis pech, widac trafiałeś na takie co biorą a nie dają:)

Tez o tym pomyslalem.Ale to oni wszyscy tak.Niewazne czy rodzina czy kobieta czy znajomi.Kazdznajomi.Kazdy by tylko bral bral bral i jak przyjdzie co do czego i ja czegos potrzebuje to nagle nie ma nikogo :D czuje sie jakbym mieszkal na samotnej planecie :D a po chwili znow chca brac brac brac :) czasem sie zdarzy ze ktos pomoze ale ile sie wtedy musze nasluchac to moje takze wole juz nie pytac :) malo tego ubarwia to do takiej kategorii jakby conajmniej Krakow zbudowal podczas gdy moja pomoc jest traktowana jako normalka.A wrecz mam wrazenie ze nie mam prawa odmowic bo wtedy bede taaaaaaaki zly :( nie ma lekko.Jakos to ogarne :)

a może mówię powaznie odmów n. pompejanską z prośba o dobrą żonę, czytając rózne opinie na Jej temat na pewno warto